NANCEIEN. ET TULLEN. 419

confiteri, coniugalis autem reconciliationis desiderium prae- tendere ne Aloisius suspectam confessionem haberet. Etenim Aloisius iurat : « Je ne vis pas Marie ». At coniuges ad concordiam adducere non poterat, si alterutrum ne saluta- vit quidem.

Ita captivata simplicitate R. P. Aloisii, Mariae avia et Lombardus toti in eo fuerunt ut R. Patri matrimonii in- consummationem suaderent. Quaerit denique sacramenti vin- dex, cur G-eny et Lombardus tanta cura P. Aloisio, qui toto coniugalis cohabitationis tempore neque coniuges un- quam vidit, nec unquam audivit de his loqui, enarraverunt inconsummationem matrimonii et nihil dixerunt centenis illis, qui per triginta duos illos cohabitationis menses cum coniugibus egerunt, sive famulatus, sive amicitiae causa atque familiares et intimi coniugibus fuerunt? Illis incon- summationem, si vera esset, narrassent, atque illos coram Iudice induxissent, qui testari possent et de iis, quae tem- pore non suspecto suis ipsi viderunt oculis atque auribus exceperunt, non P. Aloisium, qui nil vidit nilque audivit tempore non suspecto. At ne unus quidem est ex inductis testibus qui tempore coniugalis cohabitationis audierit aut suspicatus vel a longe sit matrimonii inconsummationem.

Hisce adductis suppositum fuit diluendum

Dubium

An consulendum sit SSmo. pro dispensatione a matri- monio rato et non consummato in casu.

R E S O L U T I O Sacra C. C. re disceptata sub die 25 Iulii 1896 censuit respondere : Affirmative.