EX S. C. RITUUM 421

pitali imminebat, subito casu decidisset, unamque e bissenis op- pressisset puellam, salvis ceteris, tum qui invidebant charitati Io- annae gaudere ruina et sibi plaudere. At illa, venerata altissimum Dei consilium, nihil a proposito deterrita, supplex ad Sodales Ora- torii venit, flagitatque velint sibi aliquam aedium partem locare, in quam superstites orphanas ad habitandum adducat. Superbe illi quidem Dei Servam excipiunt, nec nisi pluribus exorati tandem ei equilia concedunt maximo pretio. Tum illa praenuntiavit fore ut, quae nunc in equilibus stare cogebantur, praecipua earum aedium conclavia incolerent. Id quod eventu probatum est quinto post anno quum, opitulante liberalius quadam pia matrona, commodior ha- bitatio Dei Famulae hospitibusque eius quaesita est. Augescente autem in dies pauperum numero (cum D. S. omnes, quotcumque novisset indigas opis suae, perlibenter amplecteretur) alias subinde aedes mutavit, donec, mirum in modum divina adiuvante bonitate talem constituit domum, quae suos iam ad sexcentum auctos pau- peres capere posset. Ita quod curatores municipii Calmuriensis fa- cere statuerant nec potuerunt, effecit inopis mulieris charitas, ut nempe pergamena hospitalis domus plurimis omne genus indigen- tibus Salmurii pateret.

Iamvero tantae excolendae segeti par esse non poterat solius D. S. opera, quamvis iam adiuvante nepte. Quamobrem plures, Deo inspirante, virgines ad eam se contulerunt, postulantes ut se in partem laboris admitteret. Libens eas accepit D. S. gaudens illud evenire, quod Francisca Souchet futurum esse praedixerat. Accidit id anno MDCCIV ; hisque operae suae adiutricibus aliquas reli- giosae vitae normas et communem habitum dedit die sacro S. Annae; ex qua nova Congregatio nomen accepit. Quo maior autem fiebat egenorum numerus vel in domo hospitali vel extra, ad quos sese porrigebat D. S. charitas, eo plures illi sese adiungebant generosi, pectoris feminae, subsidiariam operam offerentes. Quae tamen non- nisi anno MDCCIX prima nuncuparunt vota, et postero anno con- firmatam Andegavensis Episcopi auctoritate regulam habuerunt.

Quam suis Sororibus D. S. proposuit, regularis vitae forma erat ea quidem austera, sed mire accommodata ad charitatem proximi, ad mundi despicientiam, ad poenitentiam cordis potius quam cor- poris fovendam. Multo autem illa secum agebat severius. Lectum sibi interdixerat; brevem somnum in duro sedili carpebat nec de- positis vestibus; plures 'dies ieiunio continuare consuevit, cibum autem semel in die parcissimum capiebat. Ceterum avide captabat