424 EX S. G. RITUUM

vel perarduos conatus, qui caritatem sibi fingunt a pietate et Religione seiunctam. Neque alia profecto germana esse caritas potest, quam quae Deum hominemque complexa, illum quidem propter se diligendum proponit, hunc propter Ipsum Deum. Ut enim scribit S. Laurentius Iustinianus, « amor Dei amorem proscimi generat, et amorem proximi ealefaeit amor Dei» (Serm. post Ascens.) . Itaque, ex quo divina illa vox insonuit, « mandatum habemus ut qui diligit Deum diligat et Fratrem suum » (I Io. IV, 21); statim Christi caritas visa est haereditas esse filiorum Ecclesiae. Inter huiusmodi viros, qui divinae ima- ginem providentiae erga afflictum humanum genus expressius retulerunt, iure est accensendus Ven. Servus Dei Iosephus Be- nedictus Cottolengo, cuius memoria in benedictione est, propter ea quae illius extant caritatis monumenta splendidissima.

Ortum habuit Barderate in oppido Taurinensis Dioecesis quinto nonas Maias an. 1786. A piissimis parentibus summa diligentia custoditus atque institutus, vitam ab infantia ad obi- tum transegit innocentissimam. Adolescentia vero non tam prae- paratio futurae sanctitatis fuit, quam praesentis, eiusque maturae, exercitatio. Vividiorem sortitus indolem, oborto rationis primo quasi diluculo ita Compescuit, ut egregio virtutum nexu miram patientiam et animi suavitatem coniunxerit fortitudine, dignus- que sit habitus quem angelum familiae appellarent. Annorum vix octo, de infirmis opitulandis cogitare coepit; cui idcirco aptari illa possunt: ab infantia mecum créait miseratio ( Iob31). Nam quum domi eum reperissent cubiculi spatia dimetientem baculo, ex eoque quaesissent, quid rei ageret, propositum sibi esse, ait, valetudinaria satis ampla instituere. Hac ceterisque virtutibus in exemplum praelucens, exacto studiorum curriculo partim Barderate, partim in Astensi Seminario laureamque do- ctoris assequutus in sacris disciplinis, auctus est Sacerdotio. Quo cum actuose fungeretur ac perutiliter, nihil tale quaerens nec opinatus, ob egregia virtutis ac doctrinae merita, inter so- cios Congregationis Theologorum Corporis Domini adlectus est, meruitque nomine « boni Canonici » vulgo designari. Verum, Deo sic disponente, proprior eius ingenio palestra patuit per institutam a se Parvam Domum excipiendis infirmis ac mise- ris omne genus, titulo Divinae Providentiae ; cuius aedis in in- gressu inscriptum voluit « Caritas Christi urget nos ». Magna- nimum sane opus ac saluberrimum, quod exiguis profectum