440 EX S. C. RITUUM

mitosorum genus alienum a suis curis iudicabat. Erga afflictos moerentesque misericordiae viscera gerebat, quos verbis rebusque consolari nitebatur: aegrotantibus solatio frequens aderat: eos au- tem qui in vinculis publicis tenerentur, sollicitudine vere materna invisebat non modo ut ad patientiam subeundae poenae, sed etiam et praesertim ad poenitentiam admissorum criminum adduceret.

Nam si corporum necessitatibus diligenter occurrebat Dei Serva, multo magis curare studebat animorum morbos. Quare non semel peccatores quammaxime aversos a Deo, in divinam gratiam amici- tiamque reduxit. In bis admirabilis fuit conversio cuiusdam, qui multis foedisque criminibus patratis, ad extremum illatae per insi- diane caedis reus in carcere detinebatur, damnatus ad supplicium capitis. Hic ita vitiorum coeno defixus haerebat, ut neque de Deo sermonem coram se institui neque sacerdotis aspectum pateretur: praeterea innumerabilium peccatorum recordatione actus in despe- rationem divinae veniae, velut obsessus maligno spiritu esse vide- batur. Huiusmodi hominem ad frugem revocare aggressa Dei Fa- mula, tantum institit hortando et monendo, ut tandem, non sine miraculo, ad deplorandam ante actam vitam, novamque in Dei amore et timore instituendam feliciter perduxerit. Cuius et extremo supplicio confortans adstitit et parvulam filiam omni cura alendam suscepit.

Peculiarem quemdam zelum impendebat, ut puellas impúdicas, quae infamem corpore quaestum faciunt, a pessimo vitae genere retraheret. Ab illis porro, qui hos eius conatus reprehendebant, di- cebat D. S. non satis haberi cognitum, quantum sit malum offensa Dei. Propterea aiebat: " Quand je ne les retiendrais qu'une se- maine, j'empêcherais toujours que la Grandeur de Dieu ne soit offensée par le dérèglement de ces malheureuses ". Quapropter stu- diose miseras has feminas conquirebat, inventasque adducebat in suam domum, ubi foeditatem peccati et praesens aeternae damna- tionis periculum aperiens, ad instaurandam recte vitam perducere conabatur. Officia charitatis erga extraneos impensa non impedie- bant quominus Dei Famula emolumentum domesticorum summa contentione quaereret. Itaque erga consorores materni amoris so- lertiam vere praestitit. " Ses Soeurs ou mieux ses filles Elle les aima d'un spécial amour... Désireuse sortout du salut de leur âme, les traitant quelque fois un peu durement, mais toujours pour leur plus grand bien et toujours sous l'inspiration du S. Esprit. Aussi, dit Marie Laigle, ses Soeurs l'aimaient et la vénéraient ".