452 EX S. G. CONCILII

ex alia parte Octavio satisfecit liberum eum pronuntians y. eo quia a sponsalibus sponte Itala reeesserat.

Haec interim recursum habuit apud tribunal Metropoli- tanum Ravennat. die 17 Oct. 1898 rogans ut sententiam Curiae Caesenat. nullam declararet, simulque significans haud recte fuisse intellecta quaedam verba quae in epistola, sub die 24 Mart. 1896 ad Octavium missa, inveniuntur. - Tribunal Ravennat. die 20 Iun. 1899 sententiam Curiae Caesenaten. emendavit ea tantum parte qua statuit, haud constare de renuntiatione facta his sponsalibus ab Itala, ac proinde Octavii non posse declarari libertatem status ; eum- que insuper ad omnes expensas iudicii peracti damnavit.

Quare Octavius die 15 Iulii ad S. C. C. appellavit, su- premam expetens ad rem definitivam sententiam.

D i s c e p t a t i o S y n o p t i c a .

DEFENSIO VIRI. Recolit in primis Octavii patronus duo> esse elementa essentialia sponsalium, videlicet « mentio et repromissio, et habilitas personarum». Quare, iuxta cl. D'Annibale in Op. Theol. L. I I I , ut nulla habenda erunt sponsalia,, si partes solummodo matrimonium inire optave- rint; - si promissio alteri facta fuerit; - denique si uno promittente, altera pars non repromittat aut taceat. Hinc praeter quasdam S. Congr. Conc. decisiones, in medium af- feruntur ea quae S. Rota in causa Brundusina 5 Apr. 1851 habet : « Ex indubiis iuris principiis cautum est quod spon- salia veluti indissolubile matrimonii vinculum secum feren- tia, eoque ipso nativam hominis libertatem adimentia, adeo vehementes et omni exceptione maiores exigunt probationes, ut si hic inde aliqua supersit dubitatio, sit omnino contra sponsalium existentiam iudicandum ». Quare cum sponsalia naturam induant bilateralis contractus, necessario requirunt promissionem ex una parte, ac repromissionem ex altera. Iamvero, infert patronus, ea quae in litteris ab Octavio- scriptis continentur, quandam potius propensionem sponsalia.