N.2

Emitte. Hic ponit promotionem in bono. Et primo petit divina bona quibus promovetur; secundo petit promotionem pro illa. Petit autem duo bona: lucem et veritatem. Ad deum pervenitur passibus mentis, et per cognitionem. Heb. 4: illis promittitur introitus qui credunt. Duo sunt necessaria cognitioni: scilicet lux, et cognitum. Eph. 5: omne quod manifestatur lumen est. Et ideo duo petit: scilicet lucem et veritatem: ad quae per me non valeo venire. Et ideo dicit, emitte lucem tuam et veritatem tuam. Idem est lux et veritas hic, quia accipiuntur pro christo, emitte lucem tuam, idest christum. Joan. 1: erat lux vera etc..

Et veritatem tuam, quia ipse christus veritas est.

Joan. 14: ego sum via, veritas et vita; quasi dicat, deus pater emitte christum. Vel lux hic accipitur pro lege, quia Prov. 6: mandatum domini lucerna, et lex lux. Et veritatem, idest novum testamentum. Consequenter ponitur promotio in bono. Et ponit primo directionem in accedendo, ibi, ipsa me deduxerunt, scilicet lux et veritas me duxerunt ad te. Vel, deduxerunt, idest abstraxerunt a malis, et adduxerunt in montem sanctum tuum, et in tabernacula tua. Haec oratio respondet desiderio praecedentis Psalmi, transibo in locum etc..

Et quia adhuc non sufficit, peto adduci per deum ad montem etc.. Jerusalem erat in pede montis in latere Aquilonis. Et sic primo perveniebant ad montem qui illuc ibant. Secundo ibant ad habitationem.

Tertio ad locum sacrificii, scilicet altare.

Et etiam ibi non quiescit spiritus meus, sed ascendit ad deum; et ideo dicit, adduxerunt me in montem sanctum tuum, et in tabernacula tua, idest ad habitationem.

Et iterum non quiescit ibi, sed vadit ad domum dei, idest ad altare. Ideo dicit, introibo ad altare dei; et non quiescit ibi ne videatur idolatra, sed vadit ad deum, qui laetificat juventutem meam. Mystice autem in monte et in tabernaculo ecclesia praesens designatur, vel ecclesia caelestis; quasi dicat: deduxerunt me in ecclesiam tuam. Isa. 2: erit praeparatus mons domus domini in vertice montium etc.. Et tabernacula, idest diversitates sanctorum, quae sunt quaedam peregrinationes super terram; Heb. 11. Et haec ecclesia dicitur porta caeli. Gen. 28: non est hic aliud nisi domus dei et porta caeli. Et ideo etiam dicitur altare dei, idest ipse deus. Apoc. 21: ipse deus est templum: quia omnia sacrificia spiritualia sunt offerenda in deo, non in re terrena. Et ibi erit laetitia. Isa. 66: videbitis, et gaudebit cor vestrum. Matth. 25: intra in gaudium domini tui. Et ideo dicit, laetificat juventutem meam: idest erit ibi renovatio et juventus: quia, ut dicitur Eph. 4, omnes apparebimus in mensuram aetatis plenitudinis christi: et ideo dicit, juventutem. Psal. 102: renovabitur ut aquilae juventus tua. Et hunc Psalmum dicunt presbyteri cum accedunt ad altare: quia haec duo, scilicet laetitia et renovatio, sunt necessaria illis qui ad caeleste altare accedere volunt.

Levit. 10: quomodo potuit comedere aut placere domino in caeremoniis mente lugubri? item non est ibi vetustas peccati. 1 joan. 2: scribo vobis juvenes. Vel totum quod dictum est refertur ad caelestem patriam, in qua desiderio debemus stare, et ad illam desideranter pergere: et hoc designat cum dicit, in montem sanctum tuum. Exod. 15: introduces eos, et plantabis in monte hereditatis tuae; quia est ibi stabilitas status. Item est ibi societas sanctorum; unde dicit: et in tabernacula tua. Num. 24: quam pulchra tabernacula tua, Jacob etc.. Ps. 83: quam dilecta tabernacula tua, domine virtutum.

Et dicuntur tabernacula, quia licet sint homines cives secundum gratiam, tamen secundum conditionem humanae naturae sunt ibi hospites. Tertio altare designat humanitatem christi. Isa. 33: regem in decore suo videbunt. Et christus dicitur altare dei. Hebr. Ult.: habemus altare, de quo edere non habent potestatem qui tabernaculo deserviunt; quia sicut omnia sacrificia carnalia offerebantur in altari, ita omnes orationes offeruntur per christum. Unde omnis oratio terminatur, per christum dominum nostrum. Sed quia non est quies in humanitate, ideo ulterius tendit ad divinitatem: unde dicit, ad deum etc.. Job 22: super omnipotentem deliciis afflues, et elevabis ad deum faciem tuam. Effectus orationis est confessio laudis; unde dicit: confitebor tibi in cythara deus: et hoc dicit propter affectum: quia Is. 51: gaudium et laetitia invenietur in ea. Et dicit, in cythara, ad differentiam Psalterii; quia Psalterium sonat a superiori, sed cythara ab inferiori; unde, confitebor in cythara, quia sumus liberati a malis mundi. Et Psalterio, quia consequuti sumus illa gaudia superna. Quare tristis etc..

Totum hoc quod sequitur, expositum est supra in praecedenti Psalmo.