484 NEAPOLITANA

Adelia quoque dicit matrimonium non consummatum, sed minime dubitat omnem culpam unice refundere in viri im- potentiam ad coitum.

Quidquid autem sit de eorum affirmationibus circa con- iugales relationes ; certo constat post nuptias mutuum amo- rem quam cito exulasse, atque discordias rixasque inter sponsos exarsisse, quae perpetuae separationi impulsum praecipuum dedere. Cohabitatione dissociata, non tardavit Adelia turpes fovere amores cum advocato Mosca, qui antea videbatur studuisse coniuges ad concordiam reducere.

Tunc Eduardus una cum uxore tribunal civile adivit pro separatione corporum bonorumque, et hac obtenta, Adelia, impellente viro, coram eodem tribunali petiit nullitatem sui matrimonii ob relativam impotentiam ex parte mariti. Nea- politanum civile tribunal haud dubitavit, solis mulieris alio- rumque testium affirmationibus innixum, die 28 Iunii 1894 sententiam nullitatis matrimonii emittere.

Eiusmodi freta sententia Adelia aliud matrimonium, quod civile dicunt, statim cum praedicto advocato Hyppolito Mosca contraxit ad convalidandum, iuxta italici regni leges eorum contubernium fìliosque legitimandos.

Eduardus vero ad SSmum confugit enixe supplicans, ut suum matrimonium declararetur nullum ex capite impoten- tiae relativae vel saltem dispensatio indulgeatur a matri- monio solummodo rato.

S. C. Concilii sub die 14 Novembris 1894 rescripsit Emo Archiep. Neapolitano, ut conficere curaret processum, « tam super asserta nullitate, quam non consummatione memorati matrimonii et causis dispensationis, servata forma etc. ».

Emus Archiepiscopus per Iudicem delegatum sueta so- lertia ac peritia processum perfecit, excutiens sub iuramento coniuges pluresque testes, sive septimae manus sive ex of- ficio accitos, nec non quinque viros in arte medica vel chi- rurgica, valde peritos, qui iudicialiter Eduardi corpus ex- plorarunt atque circa eius viripotentiam accurate propriam opinionem aperuerunt.