490 EX S. C. CONCILII

praetermisit. Neque aliquid facit, ad excusandum , ratio octuagenariae aetatis, quippe hic vir octuagenarius munus hactenus gerit Archipresbyteri et si aliorum bono iste ad- huc^ sedulo studere valet in tam gravi officio, non fas est inferre ipsum non amplius valere in sua iura 'tutanda vi- gilare.

Ceterum ille non per se, sed per adlectum procuratorem egit in curia Venetiarum, et omnes norunt, procuratores ad litem facultatem habere appellationis instituendae et hanc in bonum clientium proponere debere nisi expresse prohi- beantur. Ita Reiffenstuel h. t. 1 3 1 .

Denique quod contradictor efflagitaverit remedium res- titutionis in integrum, idemque non obtinuerit quando iam tempus effluxerat utile ad appellandum, hoc non plane ex- cusat adversarium, qui scire debet (nemini enim licet igno- rare ius) appellationem cumulari posse cum petitione resti- tutionis in integrum, et hoc facere praestat, siquidem sup- petit remedium ordinarium, si extraordinarium non con- cedatur. Pellegrini Praxis Vicariorum P. 2 sect. 2, sub. 1, n. 90.

Curiam autem Venetiarum iure meritoque respuisse in- stantiam oratoris, patet ex valore admodum exiguo argu- menti quod unice adducebatur pro impetranda in integrum restitutione. Syngraphas enim receptionis a Carlotto signa- tae, attestante, se stipendium recepisse, veluti mansionarium ex fundatione Faccin, probant se huiusmodi reditus rece- pisse sed non evincunt aut saltem, extra dubitationem, non collocant, eos reapse recepisse ex titulo, ea ratione iuridica, unde Coadiutori mansionario competebant : et huc spectat praesens controversia ; videlicet quaeritur utrum per redi- tus mansionariae solutos mansionario, extincta sit omnis obligatio Archipresbyteri erga suum Coadiutorem mansio- narium.

Hoc est meritum quaestionis, quod modo attingere prae- stat, prout expostulat tum primi tum secundi dubii reso- lutio.