VICENTINA 491

Equidem Archipresbyter Simionati in votis habet, con- firmatam iri sententiam Vicentinam, sed, ni ego fallor, huic desiderio obstat expresse ipse contextus sententiae. Sane nemo non scit, quamcumque sententiam iudicialem constare duplici elemento, altero facti et iuris altero; at- que ex facti specie gigni ius. Atqui in sententia Vicentina duae exponuntur facti species inter se haud parum diffe- rentes ; quandoquidem variant in adiuncto, arte connexo cum obiecto controversiae. Ne actum agere videar, hic recolo dumtaxat quod iam sub initio folii explicavi, nimirum in contextu sententiae, antea asseri, de eleemosyna sex libel- larum pro Missis festivis ne mentionem quidem habitam fuisse, postea testem adduci Archipresbyteri nepotem qui fatetur, eleemosynam sex libellarum fuisse deductam in ex- pressum pactum.

Potestne gravius peccari in ipsam externam formam sententiae ? Quamnam auctoritatem valet sibi vindicare iu- diciale responsum, quod falso aut saltem nutanti funda- mento innititur?

Error facti autem eo gravior irrepsit in themate, quia in una et in altera hypothesi iudicium ferendum erat ad- versus Archipresbyterum. - Nam coadiutor vi ipsius officii nactus est titulum mansionariae. Hoc expostulat voluntas testatoris Faccin, hoc intendit Episcopus, hoc voluit Ar- chipresbyter quando Sacerdos Carlotto huic muneri destina- tus fuit. Possem, ad summum, concedere titulum mansio- nariae fuisse Coadiutori collatum non die 23 iunii 1887 sed die 22 oct. 1888 per solemnes litteras institutionis; sed quia, iure canonico, huiusmodi actus consistunt, non ex so- lemnitatibus, sed ex voluntate et auctoritate Superioris, re- rum veritate inspecta, arbitror titulum mansionariae a Car- lotto fuisse plene quaesitum iam a die 23 iun. 1887. E t e - nim Coadiutor eligi consuevit vi erectae mansionariae Faccin.

Sed habenti titulum mansionariae ius competit absolu- tum cognoscendi perspecte onera et iura mansionariae. Qua- mobrem pessum dedit Archipresbyter Simionati voluntatem