492 EX S. C. CONCILII

testatoris Faccin, quando non significavit aperte Coadiutori quaenam iura ei derivarent ex sua mansionaria; imo post- habuit auctoritatem quoque S. C. C. quae reductis missa- rum oneribus et auctis eleemosynis, non Archipresbyteri sed coadiutoris mansionarii meliorem efficere voluit condi- tionem.

Dum e contra, sive Archipresbyter nihil dixerit de of- ficio mansionarii, sive tantum expresserit, Missas , festis diebus, stipendium habere sex libellarum et non significa- verit, hoc ex reditibus mansionariae derivare, ob diminu- tum numerum Missarum, procul dubio dicendus est suae utilitati prospexisse, at non certe Coadiutoris. Mens vero tum testatoris tum S. C. C. fuit, pro qualitate temporum et adiunctorum consulere congruae sustentationi coadiutoris. Indultum autem S. C. C. effecit ut onus missae non am- plius esset quotidianum.

Neque iuvat obiicere Fisci direptiones, quippe quae in- terimere valuerunt mansionariam et nonnullos reditus F a - bricae Ecclesiae attribuere ; namque uti nemini licet igno- rare ius ex reg. 13 iuris in 6 ; ita nemini, cum primis sacerdoti fas est ignorare, fìsci usurpationes statum facto- rum per vertere, sed iura non attingere. Quocirca mansio- naria Faccin, quoad suum titulum, nullam passa est dimi- nutionem.

Porro ex dictis fluit, Coadiutoris mansionarii iura tecta sarta conservata non fuisse ab initio suscepti officii ; sed non exinde evincitur adamussim in quanam mensura ei de- beatur indemnitas. - Mensuram vero quod attinet indemni- tatis, ne iudex quidem Venetiarum videtur omne attigisse punctum ; siquidem non semper sibi cohaeret in assignandis terminis quaestionis.

Quando vero E E . Patribus placeat recognoscere, unde- quaque iuribus Coadiutoris satis non fuisse factum, ipsa subiecta materia seu spirituale coadiutoris munus et cele- bratio missarum persuadent, indemnitatem apte posse pen- sari, non more mer cenar ior um, sed morali modo.