•514 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

vires opesque suas impendit . In christ iana perfectione proficiens et

S. Francisci Assisiensis exemplo permotus , te r rena animose despiciens

et ad caelestia ferventer aspirans, Iesum Chris tum pauperem et humilem

secutus est. In tert ium Franciscalem Ordinem cooptatus, sodalibus et

civibus clariora virtutis incrementa et exempla patefecit. Parent ibus et

cognatis, qui eum domum revocare tentabant , respondisse fertur: « Nolite,

« quaeso, fratres mei, nolite mihi molesti esse. Sentio enim me thesaurum

« reperisse abscondi tum, quem cupio, venditis omnibus, acquirere et

« quaesi tum conservare : habeo enim Dominum Iesum Christum, qui

« pretiosior est omni lapide, pulchrior omni luce, suavior omni odore,

« dulcior omni sapore, superior omni thesauro et excelsior omni virtute ».

Videns quod eos quietare non posset, parent ibus insistentibus, etsi

reluctans, cessit, et cum eis domum rediit ea conditione, ut iam nil sibi

cum mundo commune esset. Revera, domi degens, Christo Domino ser-

vire ac placere constanter s tudui t in variis poenitentiae, pietatis et cha-

ritatis operibus, omnium aedificatione et admirat ione, Deo ipso Servi

sui, adhuc viventis, sancti tatem mirifice probante . Vertente anno 1300

cum Iubilaeo a Pontifice Maximo Bonifacio VIII indicto, Ioannes Romam

venit peregrinationis grat ia ad spirituales indulgentias luc randas ; eique

cum duobus sociis per u rbem incedenti obviam occurrit homo quidam

extraneus et incognitus, qui Servum Dei indigitans in haec verba erupit :

« Nonne hic est ille vir sanctus de Urb ino?» . Obstupescentibus sociis,

Peiingotto, ad par tem conversus, f levit amare , satis demonst rans suae

humilitatis sensus suaeque mentis elevationem ad Deum, ore et corde

ingeminans : « Soli Deo honor et g lor ia» . Pos tquam vero sacra Apostolo-

rum limina visitaverat, accessit cum aliis peregrinis et civibus ad elee-

mosynam recipiendam q u a m ' S u m m u s Pontifex pauper ibus quotidie ero-

gari iusserat ; at quum dispensator eum intui tus esset, distribuenti sic ai t :

« Noli huic sicut et aliis par tem minimam dare, sed, ut petierit, quan tum

« et quanto semper impende ». Superno enim lumine viderat in illo pau-

pere peregrino interiorem hominem et quandam virtutis perfectionem.

T a n d e m Dei Famulus , iam meritis bonisque operibus dives, vitae auste-

r i tate fractus gravique infirmitate correptus, q u u m proximum sibi obitum

praesentiret , sacramentis Ecclesiae devotissime receptis, sanctos tute-

lares, Deiparam Virginem et Iesum Chris tum frequenter invocabat :

qu ibus praesidiis maligni spiri tus aggressiones reiecit et ad imminentem

t rans i tum pacificum se paravit. Adstant ibus et petent ibus confratribus:

« Quo ibis, P a t e r ? » , « A d gloriam P a r a d i s i » , respondi t ; a tque, haec

dicens, sereno a tque hilari vultu ad caelestem pa t r iam migravit die

I a iunii 1304. Magna cleri et populi frequentia exequiae, praesente cada-