530 EX S. C. CONCILII

eile patet ibidem nunc duplicem fieri seriem proclamatio- num, quae ut supra iam demonstravi, in iure Tridentino solidum fundamentum non habet. Accedit parochias illas, de quibus agitur, constare ecclesia matrice et ecclesiis filiali- bus vel quasi parochialibus, quae plurimum inter se distant ut expresse testatur Rmus Archiepiscopus. Deinde ecclesiae illae filiales vel quasi parochiales administrantur a proprio curato ad instar parochiarum independentium et solummodo propter defectum dotationis in formales et canonicas paro- chias nondum sunt erectae.

Iuvat quoque addere in istis regionibus ad erigendas pa- rochias etiam gubernium civile suam interponere auctori- tatem sibique vindicare ius approbandi novae parochiae ere- ctionem et inquirendi in sufficientiam dotationis. Quare fieri potest, ut ob conditiones iure civili requisitas, nondum ad ere- ctionem novae parochiae procedi possit, quamvis attento solo iure canonico dismembratio facilius posset executioni man- dari. Hinc multo magis durum est, si propter illas forma- litates et impedimenta iuris civilis inutilia onera parochis et fidelibus imponantur (1). Et revera proclamationes ma- trimoniales in ecclesia matrici ad meram formam reducun- tur, si ibidem nomina nupturientium personarum penitus ignotarum ex districtibus « plurimum distantibus » publi- catur; cuius publicationis 50 vel 80 nominum ignotorum unicus effectus est taedium fidelium in ecclesia matrici. At proclamationes matrimoniales a Concilio Tridentino statutae sunt ad detegenda impedimenta, non ad excitandam nauseam fidelium absque ulla practica utilitate. Quare attentis ge- neralibus legibus interpretationis, quae prohibent haerere in cortice verborum et negligere mentem legislatoris, insuper

( 1 ) Inutiles formalitates in illis regionibus industrialibus etiam ob aliam r a -

tionem vitandae sunt; crescit enim ibidem in diversis districtibus incredibili cele-

ritate multitudo fidelium; cui augmento fidelium non semper pari modo correspondet

augmentum sacerdotum. Omnino igitur curandum videtur, ne pauci sacerdotes curati

a gravioribus negotiis curae animarum per inutiles formalitates, attestationes, inscri-

ptiones, quibus homines burocratici quandoque etiam in foro ecclesiastico sacerdotes

curatos vexant, perperam retrahantur.