564 EX S. C. RITUUM

(ad Const. Apost. Tom. 3. pag. 93. n. 9) : 11 In hac materia Canoni- zationis nemo supponitur velle decipere, praesertim inter catholi- cos; hinc suspicio quae urgeat in contrarium eiusmodi sit necesse est quae Iure nostro vehemens ac violenta nuncupatur, quae non- nisi ex magnis, urgentibus vehementibusque argumentis, iisque ma- nifestis, oriri ac constare adeo dilucide debet, ut Iudicis animum non impellat modo, sed cogat ad credendum, uti advertit Farina- cius Quaest. Crim. 187, num. 36. Vehemens seu magna suspicio dicitur ea, quae nonnisi ex magnis, fortibus vehementibusque con- iecturis et argumentis oritur. Et num. 43. Violenta dicitur suspi- cio quae Iudicem cogit et arctat ad credendum ". Ubinam quaeso sunt argumenta et vehementes coniecturae, unde violenta suspicio- adstrui possit, quae sapientissimos Iudices nostros ad credendum de dolo, fraude vel culpa non modo impellat sed cogat? Etsi pe- nitus laterent rationum momenta tam diuturnae cunctationis in hac causa promovenda, semper esset Animadversionis fraudolentae di- lationis vel saltem culpabilis negligentiae manifesta indicia et ar- gumenta proferre. Id apprime est consonum, etiam decreto Benedi- cti XIV, qui ait eiusmodi accusationem vindicandam esse ubi prius adfuisse constiterit. Ipse enim subsidiariae, qua nos in causa uti- mur, probationi locum facit, " quando tamen non constiterit pri- mos auctoritate ordinaria Processus fuisse dolo malo aut culpa- bili negligentia tamdiu dilatos, donec testes de visu nulli super- essent ".

At nedum legum et doctorum auctoritas, sed etiam ratio do- lum et fraudem excludit. Quodnam enim emolumentum obventu- rum nostrae causae a dilatione sperari poterat? Nullum sane a cunctatione emolumentum in hisce causis, in queis non restituitur cunctando res, sed magis pessumdatur ; quisquis enim qui dabitur annus, aliquid ex hominum memoria delet, probationum monumenta conterit. Quod vel ipsi duo Tesses, quos ad demonstrandum nul- lam in actis huiusce morae causam proferri nobis Censura obiicit plane intellexerunt: u Je regrettai amèrement, ita eorum alter, que l'on se fut préoccuppé sitôt après sa mort (nempe Servae Dei) de faire l'enquête canonique qui aurait permis de recueillir des faits précieux pour sa cause ". Alter vero inquit: u On était plu- tôt étonné que les Religieuses de Sainte Anne aient attendu si longtemps à pousser à la vénération de leur fondatrice, et laissé perdre des souvenirs précieux ... Non est itaque quod ad "causae commodum sese adlaborasse sperarent Sorores a S. Anna, quarum