First reprinting 1969, Johnson Reprint Corporation Printed in the United States of America
EX S. CONG. S. R. U. INQUISITIONIS
66 NULLIUS S. MARTINI IN MONTE PANNONIAE
NULLIUS S. MARTINI IN MONTE PANNONIAE 67
68 NULLIUS S. MARTINI IN MONTE PANNONIAE
NULLIUS S. MARTINI IN MONTE PANNONIAE 69
70 iNULLIUS S. MARTINI IN MONTE PANNONIAE
NULLIUS S. MARTINI IN MONTE PANNONIAE 71
72 NULLIUS S. MARTINI IN MONTE PANNONIAE
NULLIUS S. MARTINI IN MONTE PANNONIAE 73
74 NULLIUS S. MARTINI IN MONTE PANNONIAE
NULLIUS S. MARTINI IN MONTE PANNONIAE 75
76 NULLIUS S. MARTINI IN MONTE PANNONIAE
NULLIUS S. MARTINI IN MONTE PANNONIAE 77
78 NULLIUS S. MARTINI IN MONTE PANNONIAE
NULLIUS S. MARTINI IN MONTE PANNONIAE 79
120 EX S. C. RITUUM Facta pos tmodum de praedictis S S m o Domino Nostro Leo-
E X S . C . I N Q U I S I T I O I N S
258 C O N S T I T U T I O A P O S T O L I C A .
272 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS Cathedralem Ecclesiam de Tulancingo in Mexicana ditione Americae Se-
EX S. C. DE PROPAGANDA FIDE 319
320 EX S. G. DE PROPAGANDA FIDE
EX 3. GONGREG. INDULGENTIARUM -»**-
417 ANDEGAVEN. Beatificationis et canonizationis Servae Dei Ioannae Delanoue Institu-
ES S. G. SUPER. DISCIPLINA REGULARI 537
538 EX S. C. SUPER DISCIPLINA REGULAR i
632 EX S. G. SUPEil DISCIPLINA REGULARI
INDICTIO universalis iubilaei Anni Sancti 1899.
LUBLINEN. SEU VARSAVIEN. • 665
690 E X S . C . I N Q U I S I T I O N I S
EX S. G. DE PROPAGANDA FIDE 699
DECRETUM DE INDULG. APOCRYPHIS 729
D E C R E T U M D E I N D U l G . A P O C R Y P H I S 731
DECRETUM DE INDULG. APOCRYPHIS 733
DECRETUM DE INDULG. APOCRYPHIS 755
DECRETUM DE INDULG. APOCRYPHIS 737
DECRETUM DE INDULG. APOCRYPHIS 739
DECRETUM DE INDULG. APOCRYPHIS 741
DECRETUM DE INDULG. APOCRYPHIS 743
EX S. G. NEGOTIORUM ECCLESIASTIG, EXTRAORDINARIORUM 757
566 EX S. C. RITUUM
batió, quanta religiosarum familiarum disiectio et eversio, elapsa saeculo et praesenti, Galliam universam et Ecclesiam funestaverit. Neque post tam saevam cladem diuturnamque procellam cuncta fa- cile componi, et ad pristinum ordinem revocari potuerunt. Quare nil mirum si diu cunctatum est, antea quam ad huiusmodi pro- vehenda negotia religiosae sodalitates mentem animumque conver- terent, deficientibus uti plurimum viribus, quibus causae pondus sustinere. Hasce veluti probabiles morae causas innuisse sufficiat, docente Benedicto XIV, quamlibet probabilem causam satis esse ad diluendam culpabilis dilationis notam. uPostulatores (sunt eius verba) notam culpabilis dilationis feliciter propulsarunt ostendendo probabiles causas, propter quas tanto tempore Processus Aposto- lici constructionem distulerint ". Idipsum confirmat praxis con- stans Sacrae Congregationis, quae lenissime semper gessit in hac culpa aestimanda, quamvis Processuum confectio perdiu fuisset di- lata. Et merito quidem, secus enim negligentiae eorum, qui causa» provehere possunt, poenas quodammodo luerunt ipsi Dei Famuli quorum sanctimoniam historia, traditio ac signa divina mirifice te- stantur atque praedicant.
Altera ex requisitis a Benedictino decreto conditionibus illa est, ut probationes subsidiariae sint in genere suo perfectae. Haud ta- les esse probationes, quibus instructi causam hanc tuendam su- scipimus, contendit lectissimus Censor, et a testibus sermonem in- stituens, omnes rite rogatos esse fatetur, omnesque idoneos, et ho- nestate praeditos non inficiatur. Quid ergo? a Testes toti sunt, inquit, in enucleandis quae in historiis iam consignata leguntur j de traditione vero a maioribus accepta ne verbum quidem habent ". Ne verbum quidem de traditione habent? Quid quaeso valent Te- stis I verba? " Depuis 30 ans que je suis Religieuse de S. Anne, j 'a i entendu continuellement parler de la Servante de Dieu, sur- tout par les plus anciennes Soeurs. Quelques unes avaient vécu avec des Religieuses toutes voisines de la tradition primitive: tou- tes avaient entendu parler de Jeanne Delanoue, et toutes en par- laient dans les termes de la plus profonde vénération ". Num a ma- iorum traditione nihil accepit Testis II, nonagenario maior? At- qui ille ingenue professus est : u Je me rappelle>bien que ma grande mère née en 1735, avant la morte de Jeanne Delanoue, avait une grande vénération pour cette pieuse personne. Ma grande mère est morte en 1829, j'ai vécu avec elle 32 ans. Je lui ai entendu dire souvent que Jeanne Delanoue avait retiré du vice un grand.