PINNEN. 577

c. 9, vers. Quod si ad inferiores: solumque Concilium in d. cap. 12, sess. 14 De reform, providere voluit, ne in posterum in futuris fundationibus patronatuum possit alteri, quam Episcopo, etiam de consensu eiusdem, reservari insti- tutio, ut ex mente Sacrae Congregationis explicat Fagna- nus,1 Moret., Corrad., Marius., Anton., Vivian., locis su- pracitatis. »

Porro ius huiusmodi, tempore ab immemorabili quaesitum, abrogatum fuisse a Benedicto XIV nullo modo probari posse ait: potius evinci contrarium. Profecto Episcopi qui per ea tempora regebant Pinnensem ecclesiam si archidiaconi ius vulneratum fuisset in pactis conventis sanctam Sedem inter et Siciliarum reges annis 1741 et 1818, minime sivissent archidiáconos subinde, prout antea, literas institutionis ex- pedire.

Minus iuvari causam Episcopi edicit ex eo quod adversus obiicitur circa praescriptionis interruptionem. Nam primo, interruptio supervenit initio latentis saeculi, cum praescri- ptio iam perfecta foret, quippe quae non solum excedebat centum annos, sed praecedit ipsum Concilium Tridentinum, et est immemorabilis, quemadmodum sine controversia ad-̂ mittitur.

Iam vero interruptio post expletam praescriptionem su- perveniens, eam minime inficit, De Luca De iudic. disc. 21, n. 64 - ibi - « Postquam (praescriptio) est iam perfecta, seu completa, adeo ut ius possessoris confirmaverit : tunc subsequens interruptio, seu iuris alieni detectio, ei non prae- iudicat, neque superventa mala fides obstat, quoniam ista impedit quidem praescriptionem adhuc imperfectam, ne per- ficiatur, sed non destruit iam perfectam. » Secundo inter- ruptio de qua sermo est, non iam ex eo provenit, quod Episcopus tunc temporis impugnaverit ius archidiaconi, sed quia Francorum invasione quaelibet patronorum iura fuerunt sublata die 22 Decembris anni 1808. Hinc anno 1813 cum vacasset archipresbyteratus Colliscorbini , Gubernium civile illius temporis, diplomate diei 8 Maii, archipresbyterum

Acta, Tom. X VITI. fase. C O XVI. 37