Albert the Great, Commentarii In Psalmos

ctum tuum, et in tabernacula tua. 4. Et introibo ad altare Dei, ad Deum qui laetificat juventutem meam. Confitebor tibi in cithara, Deus, Deus meus. 5. Quare tristis es, anima mea ? et quare conturbas me ? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, et Deus meus.

quadragesimus secundus. Cum enim in praecedenti Psalmo inviiata est anima ad laetam charitatem, et expulsionem tristitiae, super quod est redarguta, sciens hanc tristitiae causam malorum cohabitationem, nec ad perfectam charitatem et ad spiritualem laetitiam se posse pervenire, quamdiu est in malerum consortio, petit in hoc Psalmo ipsorum segregationem : quod quia non fiet nisi in judicio generali, petit ex confidentia in Deum.

Praeponitur autem titulus iste : In finem, Psalmus David . Ethic appellatur David tota Ecclesia, quae gemendo quaerit venire ad finem suum, separatis zizaniis : undes ensus est: Hic " Psalmus " est " David, " id est, Ecclesiae ordinatae, " in finem, " quem appetit, et cui tandem conjungi petit.

Dividitur autem Psalmus in duas partes. In prima contra pressuras, quas sustinet, orat. In secunda, consolando se, prophetat de futuris bonis, ibi, " Et introibo ad altare Dei. "

In prima duo. Primo petit judicium. Secundo, judicis adventum praeponens quod magis desiderat in oratione, nec sequens ordinem qui erit in re, ibi, " Emitte lucem tuam. " lnprimaduo. Primo, orationem praemittit in ore suo, Secundo, persuasionem subjungit, ibi, " Quoniam tu es, Deus, fortitudo. "

In prima duo : volens enim separari a malis, orat primo ut separetur merito, secundo,ut loco : sciens, quod non posset obtinere secundum sine primo, ibi, " Ab homine iniquo. "

Primum autem dupliciter legitur, quia hoc quod habet, " judica, " potest ad futurum referri : et quod additur, " et discerne, " ad praesens : vel totum ad futurum. Videns enim Ecclesia totum permixtum, justos cum injustis, bonos cum malis, et cuncta eis evenire communia, mori, nasci, prospera, et adversa, salutem, pestem, bellum, pacem : recolens illud Eccle.IX, 2 : Universaaeque eveniunt, justo et impio, bono et malo, mundo et immundo, clamans dicit : 0 Deus, " judica me, " in futuro. Sed quod est quod dicit ad Hebr. x, 27 : Terribilis quaedam exspectatio judicii? Responsio est, quod est judicium districtae discussionis. Hoc non petit, sed magis dicit illud in alio Psal. cxlii, 2 : Non inires in judicium cum servo tuo, Domine. Et est judicium discretionis, et separationis. Illud petit. Quasi diceret : 0 Domine, a malis separa me in futuro, et interim in praesenti, " discerne causam meam, " scilicet merita mea, quae erunt vitae meae, vel mortis causa. " De gente non sancta, " hoc est, a meritis gentis non sanctae, quod bene facit Deus. Ezech.XXXIV. 17 : Ecce ego judico inter pecus et pecus, arietum et hircorum.

Vel sic totum in futurum referendo : 0 Deus, " judica me, " non in furore tuo peccata discutiendo, et merita : quia Job, xxv, 5 et 6 : Stellae non sunt mundae in conspectu ejus : quanto magis homo putredo, et filius hominis vermis ? sed merita aliam dando quam habeant mali. Vel merita mea, quibus differo a malis, " discerne. " Quasi diceret : Non ponderes illa nisi in relatione ad malos.

Et exponit se : " Et discerne causam meam, " merita quibus differo, " de gente non sancta, " me separantia, " ab homine iniquo " qui peccat in iis, quae sunt ad Deum, " et doloso, " contra proximum, " erue me, " separando loco etiam hic in praesenti, ne corrumpar ab eo. I ad Corinth xv, 33 : Corrumpunt bonos mores colloquia mala. Eccli.XIII,

1 : Qui tetigerit picem, inquinabitur ab ea " Eme me, " etiam in futuro ad dexlernam ponendo cum agnis. Matth. xxv, 31 et 32 : Congregabuntur ante eum omnes gentes, et separabit eos ab invicem, sicut pastor segregat oves ab haedis : et statuet agnos quidem a dextris, etc.

Nota quod iste videns sic frequenter perpetrari peccata, videtur appellare ad summum Pontificem Deum. Ad Hebr. IX, 11 : Christus assistens Pontifex futurorum bonorum, etc. Et assignat triplicem causam appellationis. Prima est falsitas testium, ibi, " De gente non sancta. " Dicitur autem " gens, " quia sonat multitudinem, quia unus non sufficeret. Deuter.XIX, 15 : Non stabit testis unus contra aliquem, et quando falsi sunt, " gens non sancta, " in Deum impii, contra quem peccant, secundum illud Exod. xx, 7 : Non assumes nomen Dei tui in vanum. Et in se flagitiosi, Sap. I,ll : Os quod mentitur, occidit animam. Et proximo injuriosi, Exod. xx, 16 : Non loqueris contra proximum tuum falsum testimonium. Proverb. xxv, 18 : Jaculum et gladius, et sagitta acuta, homo qui loquitur contra proximum suum falsum testimonium.

Secunda causa est perversitas judicis, ibi, " Ab homine iniquo. " Iniquus enim est, qui aequus non est. Judex iniquus, qui personas accipit, contra illud Deuter.I, 16 et 17 : Quod justum est judicate, sive civis sit ille, sive peregrinus. Nulla erit distantia personarum, ita parvum audietis ut magnum, scilicet aeque pauperem, sicut divitem iudicabitis, quia Dei judicium est.

Tertia causa est dolositas advocatorum. Dicuntur dolosi Advocati, quia dolo pleni : habent enim dolum in corde. Prov.xii, 20 : Dolus in corde cogitan-tium mala. Dolos in ore, quando leges falsus allegant, vel truncatas. Psal. xxxv, 4 : Verba oris ejus iniquitas et dolus. Dolos in opere, quando falsa sigilla ponunt, vel sine consensu judicis sigillant. Jerem.VI, 13 : A minore usque ad majorem... cuncti faciunt dolum.

" Quia tu es, Deus, fortitudo mea. " Hic subjungitur persuasio a duobus, a confidentia quam habet in Deum primo : secundo, a perpessione tristium.