EX SECRETARIA BREVIUM 595

ac veluti lucernae super candelabrum positae exemplo populi praefulgeat, quae in Cleri Catholici bonum, aedificationem et spirituale emolumentum cedant, Decessorum Nostrorum vesti- giis insistentes, Apostolica quidem auctoritate interposita, pa-

specturi, saluberrimae huic consociationi dent nomen. Hoc enim Institutum (prosequitur

Pontifex), cuius et Nos Ipsi olim fuimus Alumni, cuiusque utilitatem atque excellen-

tiam experti... probe noscentes, Sacerdotes, qui ad illud pertinent, prae omnibus opti-

mos esse... in singulare paternae Nostrae dilectionis testimonium eiusdem Instituti

patrocinium Nos Ipsi assumimus Nobisque reservamus».

Unio Apostolica serval apostolicam vivendi formam, quum finis huius vitae

•clericalis non sit novum Institutum aut religionem introducere, sed ipsummet statum

clericalem et ecclesiasticum, a Christo fundatum et ab Apostolis observatum, sub

immediata Ordinariorum potestate, omni prorsus exemptione seclusa, vere amplecti.

Et iam hoc Institutum, saltem substantialiter, floruit a. 1640 opera Ven. Bartholo-

maei Holizhauser in Bavaria, eiusque Constitutiones approbatae fuerunt ab Inno-

centio XI a. 1680. Confer hac de re Bullarium Romanum Tom. XIX, p. 241.

Deinde a. 1862 in Gallia iterum ad vitam revocatum a Rmo Victore Lebeurier,

qui hodie est eiusdem Praepositus generalis, et a. 1880 fuit in Italia inductum iuxta

facultatem concessam Revmo Aloysio Marini ex oppido Bassano-Veneto.

Unio Apostolica, prout nunc extat, definiri potest: «Unio aliquorum Presby-

terorum eiusdem dioeceseos, qui colunt, Praeposito Dioecesano, quem ipsi elegerunt,

dirigente, communem regulam, invicem se adiuvantium, praesertim in operibus sacri

ministerii, et concionibus, spiritum sacerdotalis vocationis exeitanlium ». Itaque finis

et utilitates societatis sunt : efficere ut sacerdos saecularis habeat magnam partem

auxilii vitae religiosae, servatur ex otio et detrimentis solitudinis, ei offeratur metho-

dus vitae, quae eum servet in mundo corrupto et comiptore, quem ad sanandum

ille vocatur ; aliis sociis Cleri adiungatur, cum Unio particulare et firmius vinculum

mittat; denique efficere ut auxilia sacerdos habeat in vita et in morte.

Media ad hunc finem assequendum sunt regula, ephemeris menstrua, conventus,

zeli opera et viia communis ubi et quibus haec fieri possit.

Privilegia et aliae utilitates spirituales, praeter septem a Pio X supra recensi-

tas, numerantur: 1) facultas anticipandi Matutinum et Laudes quolibet anni tempore

ab hora secunda post meridiem; 2) erigendi Viam Crucis, Ordinario loci permittente;

3) applicandi indulgentiam Viae Crucis Crucifixis; 4) benedicendi et applicandi in-

dulgentiam Coronis Immaculatae Conceptionis; S) participatio precum, poenitentia-

rum et meritorum plurium Ordinum Religiosorum ; 6) Omnes adsociationes com-

munes faciunt preces, mortificationes, opera bona, quorum quisque particeps est;

7) Sacerdotes quotannis celebrant Missam pro omnibus sociis vivis et defunctis

Unionis Apostolicae, necnon aliam pro sociis propriae regionis; 8) Indulgentia cen-

tum dierum, semel in die, recitando precem specialem Unionis Apostolicae; 9) Indul-

gentia tandem plenaria in die formalis adgregationis seu professionis.

Hisce diebus, ex Summi Pontificis expressa voluntate, Revmus Ioannes B. M.

Menghini, Procurator Generalis Circuli romani, accipit nomina eorum sacerdotum,

qui Unioni Apostolicae adscribi cupiunt. Demum praetereundum non est huic Circulo

adnexam esse Societatem Caritatis mutuae inter sacerdotes, quam uberiores fructus

allaturam esse in Domino speramus.