MEMBRUM II.

Utrum unus eorum aliis suam voluntatem persuaserit, vel quilibet eorum propria voluntate ceciderit ?

Secundo quaeritur. Utrum unus eorum aliis suam voluntatem persuaserit, vel quilibet eorum propria voluntate ceciderit ?

Hanc enim quaestionem tangit Magister in libro II Sententiarum, distinct. VI, cap. Et tantae superbiae merito.

Videtur autem, quod unus alteri voluntatem suam persuaserit.

1. Damascenus in libro II de Fide orthodoxa sic dicit: " Simul autem cum eo, scilicet Lucifero, evulsa est quae secuta est eum, multitudo infinita eorum, qui sub ipso ordinati erant Angelorum . " Ex hoc accipitur, quod inferiores secuti sunt eum: ipse ergo fuit primus? et alii suasioni ejus consenserunt.

2. Adhuc, Apocal, xii, 3 et 4, Draco qui de caelo projectus est in terram, cauda tertiam partem stellarum traxit. Glossa ibidem: " Cauda est deceptio, per quam celatur iniqua voluntas. " Sed quod trahitur, suasione trahitur in rationali creatura: ergo videtur, quod Lucifer stellas secum cadentes, hoc est, Angelos suasione traxerit in consensum suae malae voluntatis.

3. Adhuc, Isidorus: " Lucifer Ille major aliis non solum cecidit, sed cum eo multi qui in malitiam consenserunt. " Consensus non est nisi postquam fit persuasio. Ergo videtur, quod ante persuaserit, et persuadenti illi alii consenserunt.

4. Adhuc. Matth. xxv, 41: Discedite a me, maledicti, in ignem aeternum, qui paratus est diabolo et angelis ejus. Constat, quod Angeli ejus non dicuntur per creationem vel possessionem: restat ergo quod dicantur Angeli ejus per consensum malitiae: et tunc sequitur idem quod prius.

Contra:

Si Angelus persuasit aliis iniquam voluntatem suam, ad persuasionem illam exigebatur mora, in qua id quod persuadere voluit, conciperet et ordinaret, et alium ad consensum induceret: ergo aliquo tempore malus in caelo exstitit, quod est contra Augustinum, qui dicit, quod mox superbiae merito depressus fuit.

2. Adhuc, Secundum hoc inferiores Angeli per alium peccassent, et non per se. Dicit autem Augustinus, quod " qui per alium peccat, per alium potest redimi. " Ergo inferiores Angeli possunt redimi, sicut homo qui per alium peccavit. Et hic est error qui condemnatus est in Origene, sicut dicit Hieronymus contra Rufinum.

Solutio. Dicendum, quod Lucifer, princeps daemonum, nulli actualiter per-

suasit suam voluntatem: sed unusquisque propria voluntate consensit ei. Videntes enim decorem ejus in naturalibus, dignum aequalitate Dei reputaverunt, et quod propria potestate regeret et se et alios, nulli subjectus: et hoc fuit peccatum eorum. Nec fuit ibi persuasio, nisi occasionaliter, scilicet quod excellentia decoris ejus quilibet inferiorum persuasus esse dicitur. Propter quod dicit beatus Bernardus super Cantica, quod. " in lumine divino praevidit tantam esse Dei benignitatem, quod aliquam creaturam rationalem Deus assumpturus erat in suae personae unitatem et pietatem: et decorem suum considerans, putabat se esse illam, et propria potestate delectatus, qua per se sub nullo esse voluit, aequalitatem Dei concupivit, et esse super alios, et quod hoc haberet a se, et non a Deo . "

Ad primum ergo dicendum, quod ipse primus fuit qui consensit, et voluit esse

aequalis Deo: aliis autem non persuasit, nisi occasione rei, quia scilicet considerato decore ejus, reputabant eum esse dignum Dei aequalitate.

Ad aliud dicendum, quod tractus caudae draconis vocatur ibi illa occasionalis et realis persuasio, qua quilibet persuasus in seipso consensit in malitiam suae pravae voluntatis: hoc enim modo rationalis creatura saepissime persuadetur ex ipsa re.

Eodem modo dicendum est ad dictum Isidori: persuasi enim sunt ex ipsa re, non intelligibili sermone Luciferi.

Ad ultimum dicendum, quod angeli ejus dicuntur propter consensum malitiae, et non propter consensum persuasionis, quae, ut dicit Damascenus, intelligibili sermone fit sine sono vocis prolato.

Illa quae in contrarium sunt, procedunt.