600 NEAPOLITANA

Boscitriumdomorum nec una hora fuisse a die qua a dòmo viri sui discessit, nec Angelum Neapolim visitasse.

Confessio mulieris non est circumdata circumstantiis aequivocis; patefacit rationes, quibus nitebatur sua repugnan- tia ad nubendum Angelo; scilicet quod ipse erat pauper agricola ; lucrum laborum suorum erat libella una singulis diebus quando colebat agrum alicuius; erat deformis et non allicièbat, moribus rusticanis conversabatur, et iracundus. Aperit cor suum sicut puella nondum malitiae fascinatione irretita. Identicus suus sermo, nec se excusat, nec sponsum accusat. Non viro suo imputât causam nullitatis matrimonii sed sibi. Narrat enim praeter alios iuvenes, qui manum eius quaerebant, amasse ipsam, iuvenem cognomento Izzo ci- vilibus moribus, et urbana conversatione et pulchritudine amabilem. Cum ipsa esset venusta et alacri ingenio donata a Deo, et in hospitio instructa eleganterque educata, natu- raliter agricolam rudemque respuebat. Quando loquitur de consummatione matrimonii confitetur cogitasse sicut puellae cogitant, et ipsa tunc erat annorum tredecim. De impedi- mentis et conditionibus matrimonii nulla ei aderat cognitio, ut ipsa affirmat ; et huiusmodi sunt puellae eiusdem aeta- tis. Sed sinceritas confessionis eius patefit magis magisque ex eo quod ipsa noluit adducere testes, ex sua parte, ab ea electos, sed proprio parocho hoc omnino commisit. Erat ergo de sua confessione ita secura ut minime timeret ne per testes fuerit arguta de mendacio. Qui amat et loquitur veritatem non odit lucem.

Sponsus pariter in sua confessione sincerus apparet. Revera ipse contradicit puellae cum loquitur de prima sua allocutione cum ea. Ait enim, quod interrogata, an acci- peret eum in maritum, respondit iuvenes esse volubiles; huiusmodi conceptus non invenitur in confessione mulieris, et fortasse ita locuta sit, sed alia quae Mathildes narrat se dixisse, bene possunt cum huiusmodi coniungi conceptu, idque non destruit argumentum supplicantis eiusque since- ritatem.