PARISIEN. 609

Acta, Tom. XXXI. fase. CCCLXX. 39

antecellat. Et sane, in aliis causis vitium deprehendi solet, violata libertate, solo metu reverentiali erga parentes, quo- ties non de importunis tantum imperiis 'et obiurgationibus agatur, sed severitas ac minae accedant gravis alicuius mali, ad tradita per Rotam in dec. 491 cor. Royas et dec. 870 coram Emerix iun.

Sed longe alia res est in causa quae disputatur. Nam di- cit advocatus, non metum et minas habetis, sed vim : non verba, sed verbera ; non praeconia futuri, sed facta : non mentis affectionem et cruciatum, sed etiam totius corporis. Sacrorum canonum interpretes complecti quidem consueve- runt uno eodemque titulo impedimentum vis et metus, non quod unum idemque valeant, sed quod etiam metus liberta- tem laedit, et nullitatem parit. Haud vero, eruit orator, ex ista causarum coniunctione inferri posset, alteram quae maior est, aequiparari cum alia inferioris gradus et aestimationis.

Nam qui metum patitur sive instantis periculi vel fu- turi, mentis trepidationem (L. 1 ff. de eo quod metus cau- sa) non ita cogitur, ut nullus in praesens deliberationi locus esse valeat ; sed qui violenta manu et praesenti corporis af- flictione compellitur magis pati quam agi convincitur.

At dices, quelemcumque pariter violentiam gravem esse debere, atque eiusmodi, ut libertatis usum omnino ademerit. Hoc non negat patronus; sed dicit graviorem esse aesti- mandam coactionem in muliere quam in viro, et plurimi habendam in puella septemdecim annos nata, quae consilii expers ac virium, omnibus subiecta, nihil sibi non perfe- rendum esse putat. Talis autem fuit Sibyllae conditio.

At quoniam causarum gravitatem oportet ab effectibus dimetiri, i ta advocatus duo factorum momenta refert.

Primum recolit, dum magis ira matris et impetus in- crebrescerent, filia repente fugam arripuit. Sane, omisso te- stimonio ipsius actricis, aliorumque, rem narrat monialis Arsenia.

Et , tresdecim elapsis annis, cum in iudicio rogata est pia monialis, agnovit quidem Sybillam, utcumque leviter