ARTICULUS II.

Utrum omni motu suo peccet Angelus malus ?

Secundo quaeritur, Utrum omni motu suo peccet ?

Et videtur, quod sic.

1. Glossa super primam epistolam ad Corinth. i, 10: " Diabolus omnia male agit: " sed omnia mala agere, est omni motu peccare: ergo omni motu suo peccat,

2. Adhuc, Augustinus: " Tota vita infidelium peccatum est: " sed diabolus infideli deterior est: ergo multo magis tota vita diaboli peccatum est: ergo omni motu suo peccat.

3. Adhuc, Hoc videtur sonare nomen obstinationis in malo: obstinatus enim inflexibilis est a malo: ergo non facit nisi malum: non facere nisi malum, omni motu suo est peccare: ergo omni motu suo peccat.

4. Adhuc, Per opposita se habent vita boni Angeli et vita mali: sed vita boni Angeli, tota refertur ad gratiam et gloriam Dei: ergo vita mali Angeli, tota est contraria gloriae et gratiae: contrarium gratiae et gloriae Dei totum est peccatum: ergo vita mali Angeli, tota est peccatum: ergo omni motu suo peccat.

5. Adhuc, Augustinus super epistolam primam ad Corinthios: " Sicut Christus agit omnia bene, ita diabolus agit omnia male. " Ergo omni motu suo peccat.

Contra:

Diabolus ad imperium Christi exivit ab obsessis. Luc. xi, 14: Erat Jesus ejiciens daemonium, et illud erat mutum. Et constat, quod illo motu quo Deo obedivit, non peccavit: ergo omni motu non peccat.

Solutio. Motus diaboli duplices sunt, secundum duplices potentias a quibus egrediuntur. Sunt enim in ipso potentiae naturales, de quibus dicit Dionysius in libro de Divinis nominibus , quod " data illis naturalia nequaquam ea mutata esse dicimus, sed sunt Integra et splendidissima. " Et sunt in eo potentiae deliberativae et rationales, ordinantes actus diaboli. Et hae considerantur dupliciter, scilicet in se, prout fluunt a natura bona: et prout sunt informatae peccato obstinationis in malo.

Dicendum igitur, quod motus qui egrediuntur a potentiis naturalibus, vel a potentiis deliberativis, secundum quod. fluunt a natura bona, non semper mali sunt: et proprie loquendo nec boni sunt bonitate virtutis, nec finali malitia vitii. Motus autem qui egrediuntur de potentiis deliberativis, secundum quod stant in forma obstinationis in iniquitate, omnes mali sunt: qui etsi quandoque justi sunt secundum quod ordinantur a potestate Dei, quae semper justa est, ut dicit Gregorius, tamen propter intentionem malam mali sunt: motus enim intelligentiae, praecipue ex fine intento et informatur et denominatur.

Ad primum ergo dicendum, quod Glossa ida intelligitur quantum ad intentionem diaboli, quae semper mala est.

Ad aliud dicendum, quod Augustini auctoritas intelligitur, quod tota vita infidelium peccatum est, hoc est, in peccato: quia nullum peccatum sive modicum, sive grande, sine gratia remittitur, quam illi non habent: non tamen propter hoc quolibet motu suo peccant.

Ad aliud dicendum, quod, obstinatio in malo non mutavit naturam, sed intentionem: et ideo nihil prohibet, quin motibus naturalibus non peccet.

Ad aliud dicendum, quod per oppositum se habent Angelus bonus et malus: sed in Angelo bono sunt etiam potentiae naturales, a quibus actus egredientes indifferentes sunt, secundum quod, hujusmodi: sed boni sunt bonitate gratiae, hoc est, per informationem intentionis, sicut et motus diaboli et mali efficiuntur per intentionem informationis in malo.

Ad ultimum dicendum, quod Christus omnia bene egit: quia per gratiam unionis, qua unitus fuit deitati, per intentionem omnia retulit ad gratiam et gloriam Dei, et ad opus redemptionis: et diabolus omnia male, quia omnia refert ad Dei odium per intentionem obstinatam in malo.

Ad id quod objicitur in contrarium, dicendum quod hoc ipso quod Deo obedit exeundo de obessis, male agit, quia invitus fugit. Unde Augustinus super primam canonicam Joannis: " Nemo invitus bene facit, etsi bonum est quod facit. "