Albert the Great, Commentarii In Psalmos

Dicit ergo : Sic cruciamur, occidimur: nec tamen meruimus, ut videtur, quia " haec omnia, " quae diximus, evenerunt super nos. " Supra, Psal. XLI, 8: Omnia excelsa tua, etc. Haec omnia simul, quia si unum post alterum, minus grave esset, et facilius portabile, sicut bono Job factum est, cui una miseria super aliam irruebat. Job, I, 16 : Cumque ille adhuc loqueretur, venit alter, et dixit. Psal. XXXII, 7 : Congregans sicut in utre aquas maris. Venerunt, inquam, ac si nos essemus illi, quibus dictum est,. Matth. xxiii, 36 : Venient haec omnia super generationem istam. " Venerunt, " dicit Cassiodorus, " quasi fera terribilis, " quasi fluvius turbulentus. " . " Nec obliti sumus te, " id est, tui. Sed sic loqui, sicut dicit Cassiodorus, est. etiam de propriis Scripturae, id est, tuae potentiae et virtutis : quod est valde virtuosum, tenere fortiter Dei memoriam in magna tribulationum amaritudine. Eccli, xxi, 15 : Non est sensus ubi est amaritudo. Propter quod dicitur, Eccle. IX, 10 : Nec opus, nec ratio, nec sapientia, nec scientia erunt apud inferos.

" Et inique non egimus in testamento tuo, " ab eo per inobedientiam recedendo. Bene sequitur ad aliud. Cassiodorus: " Qui illum mente retinent, per fidem " veram tenentes, ejus testamentum ne -. " sciunt oblivisci." Job, xxxvi, 21 : Cave ne declines ad iniquitatem : hanc enim coepisti sequi post miseriam. Eccli. XI, 21 : Sta in testamento tuo, et in illo coI loquere, et in opere mandatorum tuorum veterasce.

Hic ergo nota quantum bonum praesens adversitas, quae non permittit hominem oblivisci Deum. Isa. XXVIII, 19 : Vexatio intellectum dabit auditui. Et iterum, Isa. XXVI, 16: Domine, in angustia sua requisierunt te. Osee, VI, 1 : In tribulatione sua mane consurgent ad me. Et etiam in Deum fortius mentem figit. Gregorius : " Lignum quanto fortius

" percutitur, tanto in terra cui inhaeret, " fortius infigitur. " Unde mallei Martyrum figebant eos fortius in Deum. E contra prosperitas inducit oblivionem. Osee, XIII, 6 : Adimpleti sunt et saturati sunt, et levaverunt cor suum, et obliti sunt mei. Ephraim et Manasses fuerunt fratres . Et a Deo penitus avellit. Prov. 1, 32 : Prosperitas stultorum perdet illos.

" Et non recessit retro cor nostrum, " a tua honilate per desperationem. Magna Martyrum firmitas. Ad Roman. viii, 38 et 39 : Certus sum, quia neque mors, neque vita, neque altitudo, neque profundum, neque creatura alia poterit nos separare a charitate Dei, quae est in Christo Jesu. Quidam abeunt retro per infidelitatem, sicut illi de quibus Joan. VI, 67 : Multi autem audientes, abierunt retro. Quidam per inobedientiam mandatorum Dei, Isa. l, 5 : Dominus Deus aperuit mihi aurem,... retrorsum non abii. Quidam per apostasiam a voto primo, Luc. 62 : Nemo mittens manum ad aratrum, et respiciens retro, aptus est regno Dei. Quidam per desperationem, sicut Isa. i, 4 : Abalienati sunt retrorsum. Retrorsum aliquando sonat impotentiam et infirmitatem, Jerem.VII, 24 : Facti sunt retrorsum. Verum est inimicis suis, quibus resistere non possunt. Et non ante, Thren. ii, 3 : Avertit retrorsum dexteram suam a facie inimici. Quandoque humilitatem, ut cum dictum est Petro, Marc. viii, 33 : Vade retro me, Satana.

" Et declinasti. " Hic secundum hujus primae partis, in quo postquam praemisit, quod in tot miseriis non sunt aversi, subjungit quod inde adepti sunt bona : et dicuntur tria. Primo, quod de viis suis et operibus eos instruxerit. Secundo, per quid, ibi, " Quoniam humiliasti." Ter- tio, modum ostendit, ibi, " Et cooperuit. "