614 PARISIEN.

mento praesto sunt Aemilius Adam, Maria Sibyllae fa- mula et nescit quot alii, qui Sibyllam e fenestra pendulam detinent.

Ulterius ad mentem revocat haec actricis verba : « J 'a- vais (ita illa) une autre affection très profonde ». Iam vero, notat orator, nemo ignorat quam difficile sit puellae, ita animo comparatae, alium virum redamare. Ergo quicunque alius iuvenis tum sese Sibyllae obtulisset, eandem quam marchio Alexander sortem expertus esset.

Quocirca, ait, desperandum erat proponere Sibyllae vi- rum quem, deperiret. Unum ex duobus a matre perferendum erat: aut Sibyllam marchioni Alexandro qui praesto erat coniungere: aut sinere filiam in praeceps corruere.

Verum actricis mater comitissa Maria, quippe rationem Deo pro anima filiae redditura erat, eam, mora haud inter- iecta, in matrimonium marchioni Alexandro, qui teste Si- bylla « était le premier parti sérieux qui se soit présenté » iure optimo tradidisset, ait orator. At indulgentissima ma- ter plus quam annum et dimidium Sibyllae ad eligendum inter resipiscentiam et coniugium cum viro « di egual con- dizione » concessit.

Eoque magis iusta haec videntur, si ob oculos habentur,, quae mater et quae filia pretiosissimis hisce duodeviginti mensibus praestiterunt. Mater enim sollicita « de mettre en- tre elle (Sibyllam) et monsieur.... une barrière infranchis- sable » urgebat filiae matrimonium cum marchione Alexan- dro, qui « était le premier (et unicum) parti sérieux qui se soit présenté ». Sibylla econtra evadit e materna domo et se recipit apud moniales, non iam ut vota nuncupet, sed ea conditione ut diu noctuque per urbem vagari libere valeat.

At mater, inquies, minas, verbera, cruciatus adhibuit, ut filiam ad nubendum marchioni Alexandro adduceret. Re- spondit vinculi defensor : praeprimis in confessis est comi- tissam Mariam minime suam, sed filiae dumtaxat, quod fore nunquam accidit in huiusmodi quaestionibus, utilitatem ob oculos in propositis nuptiis habuisse.