616 ROMANA

clesiae S. Hieronymi Illyriorum a quodam incognito men- dico P etroni, appellato, die 9 mensis Martii anno 1892 inflictum est, quodque nos iam tertio perpendere cogimur, ita fuit, Deo sint grates, parvi momenti, ut ille etiam postea exceptis primis paucis diebus, potuerit sine ulla difficultate frequentare chorum, diurnum officium persolvere , et suis vicibus Missam cantare. Post duos demum menses , quum eius vulneratur iam esset in carcere, venit illi in mentem petere facultatem discedendi. Et S. Congregatio Concilii, licet nostrum Capitulum, uno Canonico Ioanne Vi tic exce- pto, dissentirei, tamen suo rescripto dato die 25 Maii con- cessit ei facultatem discedendi ad sex menses. Qui tamen pergens sine ullo, sive physico, sive morali incommodo fungi suo munere canonicali, non discessit ante diem 16 men- sis Iulii.

« Suspicio, quam Capitulum, excepto uno Canonico Io- anne Vitic, iam tunc habebat, quod in mente Canonici Gi- vanovich esset absentia perpetua, corroborata est, quum ille, expirante indulto sex mensium prorogationem eiusdem in- dulti ad tempus indeterminatum a SSmo Dno Nostro Papa petiit, praetexens exempla Capituli nostri, quae non erant vera, et monens, vulneratorem suum , ad carcerem unius anni condemnatum, brevi liberatum iri, et libere per Ro- mam ambulaturum, ideoque se, si Romam rediret, maximo periculo expositum iri.

« His precibus eius Capitulum , excepto uno Canonico Ioanne Vitic, contradixit in sessione capitulari habita die 2 Februarii anno sequenti 1893. Attamen S. Congregatio Concilii concessit ei prorogationem eiusdem indulti ad bien- nium suo rescripto dato die 4 Martii eiusdem anni, quod Eminentia Vestra mandavit executioni die 9 eiusdem mensis, cuique mutuum Capitulum nostrum, ut debuit, obtemperavit.

« Sed ille, quum etiam haec longissima prorogatio expi- raverit, novam petere audet adiunctis precibus suis , quas Eminentia Vestra die 3 huius mensis misit Capitulo nostro, ut libere manifestet sententiam suam. Quare ego humillime