620 EX S. G. CONCILII

substitisset nisi accessisset robur confirmationis apostolicae; propterea enim fuit petita » (Fagnanus ad cap. Il de Praeb, n. 1 et 2) .

Quamvis autem obiecta sententia esset probanda non se- queretur onus impositum Canonico Theologo sustineri, quippe hic nulla urgebat necessitas : nam conciones, Canonico Theologo assignatae, tum ex praecepto statutorum, tum vi consuetudinis a S. C. C. firmatae a ceteris Canonicis prae- dicari debuissent et in praeteritum praedicabantur.

Verum Episcopus, uti patet ex relatis litteris, arbitra- to, in Hispania, id in morem venisse, ut Episcopi in edi- ctis affigendis pro aliquo canonicatu ex officio, quasdam con- cessiones, propriis muneribus beneficii, adiungere soleant. Sed putat Canonicus hanc consuetudinem non esse legiti- mam : immo etiam, in rem istam non posse invocari, quam- vis legitima videretur.

Hanc consuetudinem legitimam non esse, iuris ecclesia- stici periti in Hispania palam proclamant, tum quia regu- lae ut beneficia Ecclesiastica sine diminutione conferantur refragatur expresse : tum quia saepius munus praedicandi, cum muneribus horum propriis canonicatuum, non bene com- poni eo magis comprobatur, iuxta canonicum, si eae ipsae leges inspiciantur, inter Ecclesiam et Hispanos reges con- cordatae, quibus Episcopus ad praxim defendendam uti co- natur. Nam quum aliquod, ea ratione promulgatum (die 6 dec. 1888) decretum imperaverit, ut dimidia canonicorum pars in cathedralibus, (praeter canonicos de officio) per con- cursum eligerentur, et praeceperit ut cuique canonico ita eligendo speciale aliquod munus destinaretur, communis in- valuit interpretatio, ut duo munera, nec alternative eidem canonico imponi queant.

Quod non modo communis docet interpretatio, sed de- cretum, collatis consiliis, a Rege factum et a Nuntio Apo- stolico confirmavit. « Visto l'art. 16 del Real decreto con- cordato del 6 dec. 1888, S. M. la Regina Reggente in nome del suo Augusto Figlio, di accordo col M. Reverendo Nun-