254

sci et dirimi possunt, tum percipi sensus variarum resolutionem S. G. Concilii, quae prima fronte con- trariae inter se videntur.. Attamen consensus in raptum, matrimonii ineundi causa, ex parte mulieris evidenter probari debet; cum enim per se violentiam importet, evi- denti argumento haec excludenda est, et libertas et omnimoda vo- luntas asserenda. Probationes eius- modi desumi possunt, ex. gr., ex sponsalibus quae praecesserint, et ex explicito consensu matrimonii ineundi utrimque antecedenter li- bere manifestato.

5. Demum illorum sententiam ex- cedimus, qui affirmant hanc excom- municationem et ab iis viris incurri, qui non matrimonii ineundi, sed explendae libidinis causa mulierem rapiunt, iis fulti rationibus quod et Concilium generice loquatur, et Legislatio anterior praedictum casum comprehenderit, et quod latis poenis etiam viri ecclesiastici submittantur, cum quibus, si in sacris sint, matrimonium consistere non potest, sed sola libidinis ex- plendae ratio.

Etenim i. ex contextu Capitis Tridentini patet, in eo de raptu sermonem esse relate ad matrimo- nium ineundum, et ad huius liber- tatem servandam; eius igitur verba non ita sunt generalia, ut ad alias raptus causas applicari debeant, in quibus nulla sit matrimonii ratio. Ex quo corruit pariter secundum argumentum ; quaecumque enim

4. Ruit pariter illorum sen- tentia, qui propugnant poenas a Tridentinis patribus indictas ab iis eliam raploribus incurri qui nedum violentia adhibita rapiunt, sed e- tiara seductione. Etenim tridentina lex loquitur tantum de raptu, quo laeditur matrimonii libertas, ideo- que de raptu qui violentiam im- portet et repugnantiam ex parte mulieris raplae; in seductione au- tem nulla datur violentia, et mu- lier sciens volensque raptorem se- quitur; raptus consequenter locum non habet.

Attamen respectu ad valorem matrimonii ineundi optima nobis videtur distinctio adhibita ab do- ctis Scriptoribus de la Nouvelle Revue Théologique Tom. 12 pag. 393 n. XV; perpendendum scilicet sedulo esse, an mulier rapta sim- pliciter ad raptum assensum prae- stiterit, nihil de futuro matrimonio ineundo cogitans et decernens; aut ideo se rapi permiserit volue- ritque, ut matrimonium contrahere posset. In primo casu praesumi non potest neque debet eam vo- luisse matrimonium inire; ideoque usque dum sub raptoris potestate maneat, libertate gaudere neces- saria ad matrimonium ineundum censenda non est ; in alio casu au- tem eiusmodi defectus supponi ne- quit; cum prorsus ineundi matri- monii causa se rapi permiserit, vo- lucri tque.

Et eiusmodi criterio varii circa impedimentum raptus casus digno-