638 APPENDIX IH.

2. An eo casu quo aliquis huius castae homo instructionem sponte sua petat a missionario, is possit tali se ministerio denegare.

3. Quaedam huius castae familia est sub dominio Missionis, eidem- que inservit. Peccaretne missionarius si ob praedictas difficultates omit- teret illam familiam instruere?

R. Catholica Ecclesia in mysteriorum Dei dispensatione non modo nihil unquam discrevit inter divites et pauperes, inter nobiles et abie- ctus, verum etiam quadam veluti peculiari charitate ac materna solli- citudine pauperes et abiectus semper complexa est, qui sicut luculenta experientia testatur, facilius ?.d fidem accedere solent prae mundi no- bilibus et divitibus. Imitatur enim Ecclesia Iesum Christum D. N. apud quem nulla est personarum acceptio, quique se ad evangelizandum pauperibus missum esse dicebat, et cum publicanis et peccatoribus manducabat, licet iniquissimum inde scandalum sumerent pharisaei. Quod igitur spectat ad tria postulata 1. 2. et 3. nullatenus ambigendum est quin missionarii pro suo munere debeant hominum quoque Mangiò nuncupatorum instructioni et conversioni solertissime quantum poterunt adlaborare, multoque magis si ipsi Mangiò divina gratia permoti instrui petant, vel iustam subeuntes missionariorum servitutem eorundem do- mestici effecti fuerint. Neque tantum propter adductas rationes illici- tum est ab instruendis Mangiò prorsus abstinere, sed etiam ne missio- narii auctoritate sua confirmare videantur superstitiosam consuetudinem a iudaicis traditionibus probabiliter profectam, refugiendi nimirum con- tractum hominum Mangiò, imo cum eos tangentibus nullam habendi communicationem; quam quidem consuetudinem christianae charitate perinde ac rectae rationi tantopere adversantem missionarii penitus ex- tirpare omni diligentia studeant. Interea tamen, ut aeternae saluti Mangiò quam citissime provideatur, censuerunt Emi PP. unum e mis- sionariis deputandum esse absque mora ad spiritualem eorum curam. Christiani vero qui illam consuetudinem servant admitti poterunt ad Sacramenta, dummodo id unice faciant ne a commercio aliorum civium segregentur, non autem sponte sua, atque ex erronea opinione quod homines Mangiò sint immundi, labemque et immunditiem vel solo Lactu affricent personis quibuscum agunt aut conversantur, rebus quas adhi- bent, et ipsis ecclesiis in quas ingrediuntur. Haec enim opinio nulla- tenus toleranda est in viro catholico, postquam Deus Reato Petro osten- dit neminem communem aut immundum dicere hominem.