326 A P P E N D I X I X

tur a cl. Scavinio adducta, ni ta- men fallor, undequaque nutat, et auctoritate tantum extrinseca defen- di posse videtur.

Verum quominus huic argumen- to Lectores omnimodis acquiescant, impedit contraria sententia, quae a non spernendae notae theologis de- fenditur, et intrinsecis rationibus solidius innititur;manifestum autem est, sententiam tum intrinseca tum extrinseca auctoritate gaudentem pluris faciendam illa esse, quae tan- tum extrinseca fruitur (1).

(1) Intel* illos qui pro contraria sententia decertant allegatur etiam Roncaglia. Universa Moralis Theologia Tract. XIX. Cap. TU. De Sacramento Poenitentiae. Beguine in praxi observandae Reg. V. At, ni opinio me fallit, immerito. Imprimis enim Roncaglia nullimode loquitur de Benedicti XIV Constitutionibus, sed de prohibitione quadam synodali suae Dioe- cesis, quae ita apud ipsum legitur; Confessarii socium criminis, et a, peccato, in quo ipse participans seu cooperans fuit, numquam absolvant, in his enim casibus illos omni facultate privamus. 2. Eiusmodi prohibitione nedum peccatum contra sextum Decalogi praeceptum sed etiam alia peccata graviora comprehendebantur in delictis gravioribus, quae solent cum socio patrari, puta in furto, homicidio etc. secus ac statutum sit in relatis Benedicti XIV Constitutionibus. 3. Affirmat eiusmodi peccata posse a confessario complice absolvi tantummodo indirecte: si quis iam absolutus fuerit ab alio confessario quoad crimen commissum, potest iterum idem peccatum exponere Confessario, qui fuit socius vel particeps in eodem crimine, etenim cum iam directe fuerit absolutum, non obstat non esse in illo cnnfossario potestatem illud abolvendi, nisi indirecte 4. Addit demum: Illud advertant confessarii, in ordine ad eos, in quorum peccato fuerunt socii, coo- peratores, seu participes, taliter se habere^ ac si non fuissent approbati: « unde in synodo n dicitur quod illas numquam absolvant, sicut nec peccatum, in quo fuerint socii etc; adeo- n que talis confessarius nullam habet auctoritatem et circa crimen complicitatis et chea » personam complicis. Ita etiam suadet ratio talis prohibitionis, ideo enim prohibentur con- » fessarii ab absolvendo socio ciim n i s , tum quia timeri potest deesse in poenitente sin- » cerum dolorem, dum peccatum confitetur Confessario, quem in eodem habuit socium vel n cooperatorem, tum quia si refricetur memoria de peccato cum illo commisso, maxime si n sit in genere luxuriae, periculum adesse potest in lethalem compJacentiam labendi; » tum quia indecens est iudicem es.se \ eccuti illum , qui in eo fuit cooperator. Haec » autem suadent omnino auferri potestatem a Confessario in ordine ad totam illam cou- n fessionem, in qua explicandum est peccatum, cuius fuit socius etc. » Foitasse ex hisce postremis verbis in ordine ad totam ìli m confessionem, in qua. explicandum est; putarunt aliqui Koncallium validam statuisse etiam absolutionem directam peccati complicis ab alio confessario absoluti. At falso, nam superius liyacallius ipse dicit, id neri non posse nisi indirecte; et de absolutione directa numquau. loquitur. Ut autem liberius loquar, rationes a cl. viro adductae mihi videntur vel nihil pio ¿«re, vel probare etiam peccatum complicis ab- solvi non posse neque indirecte: Etenim perdila illa quae timet, locum habere possunt tam in prima peccati confessione, quam in secumu; ea Sutern quae aubdit; in nrj»'ne ad totam

ret, valeret etiam ratio contraria, id est dispositionis necessariae quae in poenitente requiritur,certitudo At- qui si certitudo dispositionis neces- sariae dat poenitenti ius ad abso- lutionem peccati complicitatis, dato quod Poenitens habeat dispositio- nes necessarias, poterit de peccato ab ipso confessario complice dire- cte absolvi. Ratio enim, qua Con- fessarius prohibebatur complicem absolvere, omnino cessavit. At ces- sante ratione legis, ^cessat lex. L. Quod dictum ff. d. pactis. Ratio igi-