268

eiusmodi factum laudent, probent- que, aliaque dicant faciantque quae ipsorum adhaesionem demonstrent; cum hae actiones nihil in factum influxerit, quia executioni fuisset demandatum etiam sine eiusmodi favore, faventes hi excommunica- tionem non contrahunt.

Tertio demum excommunican- tur, qui scientes mulierem non spon- te ingredi monasterium, aut habi- tum suscipere, aut professionem emit- tere, quoquo modo eidem actui vel praesentiam, vel consensum, vel au- ctoritatem inter posuerint.

Ut igitur hi postremi excommu- nicationem incurrant requiritur d.ut cognoscant, mulierem non sponte monasterium ingredi, aut habitum suscipere aut professionem emittere; si igitur id eos lateat, facto suo nullam excommunicationem contra- hunt, cum nulla habeatur formalis transgressio legis, nullumque pec- catum. At cum in eiusmodi scien- tia non exigatur a legislatore prae- sumptio, hinc ob ignorantiam affe- ctatam excommunicatione non ex- cusatur, quamvis alia qualibet ex- cusetur ignorantia.

2. At scientes huiusmodi vetito actui praesentiam suam exhibere debent, id est .illi assistere; ergo qui vel devotione, vel curiositate, amicitia, consanguineitate assistunt, nihil de mulieris repugnantia scien- tes, nulla excommunicatione ple- ctuntur; multoque minus excom- municati censentur illi qui prae- sentiam exhibent impediendi causa

ferat, vel cum aliis loquatur, qui coactionem illam detestaturi essent et impedituri; vel alia exhibendo quibus coactio ad effectum facilius deduci possit.

Attamen, ut alias observavimus, cooperantes excommunicatione per- celluntur relate ad principalem a- gentem ; et favor, innuere debet in vetitam actionem; hinc si prin- cipalis actio ad effectum deducta non sit, vel praestitus favor nullo pacto in vetitam actionem influxe- rit, cooperantes excommunicationem non contrahunt; quorum manifesta est ratio; cum enim excommuni- catio haec incurratur effectu secuto, actiones enim prohibitae factum completum indicant, ingressum in monasterium, habitus susceptionem, professionem religiosam, ni actio principalis ad effectum deducta sit, excommunicatione non feritur; at inepte dicerentur excommunicati a- gentes secundarii, quando princi- palis agens ob eamdem actionem excommunicatus non est ; quae de cetero actio in casu neque existit. Quod ipsum de praestito favore di- cendum est; nisi enim favor in actionem influxerit, favens in ve- titam actionem nihil contulit. Sed faventes ideo excommunicantur quia praestito favore in vetitam actio- nem contulerunt; ergo non possunt in casu excommunicati proclamari. Hinc si post quam cogentes omnia disposuerint, ut mulier monasterium ingrediatur, vel habitum suscipiat, vel professionem emittat, sint qui