EPISTOLA ENCYCLICA 635

dem crebro usurpant nomen in religiosis actibus exercendis, sed ea fide quae crassis tenebris circumfusa est. Quapropter quotquot sunt sacri concionatores curatoresque animarum hoc meminerint esse suum, ut quae ad Spiritum Sanctum pertinent diligentius atque uberius populo tradant; sic tamen ut difficiles subtilesque absint controversiae, et prava eorum stultitia devi- tetur qui omnia etiam arcana divina temere conantur perscru- tari. Illud potius commemorandum enucleateque explanandum est, quam multa et magna beneficia ab hoc largitore divino et manaverint ad nos et manare non desinant; ut vel error vel ignoratio tantarum rerum, lucis filiis indigna, prorsus depellatur. Hoc autem propterea urgemus, non modo quia id attingit my- sterium quo ad vitam aeternam proxime dirigimur, ob eamque rem firme credendum; verum etiam quia bonum quo clarius pleniusque habetur cognitum, eo impensius diligitur et amatur. - Nempe Spiritui Sancto, quod alterum praestandum esse mo- nuimus, debetur amor, quia Deus est : Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, ex tota anima, tua, et ex tota forti- tudine tua (1). Amandusque idem est, quippe substantialis, aeternus, pr imus amor ; amore autem nihil est amabilius: mul- toque id magis quia summis ipse nos cumulavit beneficiis, quae ut largientis benevolentiam testantur, ita gratum animum acci- pientis reposcunt. Qui amor duplicem habet utilitatem neque eam exiguam. Nam tum ad illustriorem in dies notitiam de Spiritu Sancto capiendam nos exacuet: Amans enim, ut .Ange- licus ait, non est contentus superficiali apprehensione amati, sed nititur singula quae ad amotum pertinent intrinsecus dis- qtdrere, et sic ad interiora eius ingreditur, sicut de Spiritu Sancto, qui est amor Dei, dicitur quod scrutatur etiam pro-

funda Dei (2): tum caelestium donorum copiam nobis conci- l i a r i largiorem, eo quod donantis manum ut angustus animus contrahit, ita gratus et memor dilatat. Curandum tamen ma- gnopere ut iste amor eiusmodi sit qui non in cogitatione arida externoque obsequio subsistat, sed ad agendum prosiliat, ré- fugiât maxime a culpa; quum haec Spiritui Sancto, peculiari quodam nomine, accidat iniuriosior. Q u a l i c u m q u e enim su- mus, tanti sumus ex bonitate .divina; quae eidem Spiritui prae-

(1) Deut. vi, 5

(2) I Cor, II, 10 - Summ, th.. I a , 2 a'', q xxxvm, a. 2.