656 EPISTOLA ENCYCLICA

(1) II Thess, II, 10.

(2) I Tim. iv, 1.

(3) Eph. iv, 30.

( i ) I Cor. in , 16, 17.

(o) Summ. th. 3 a , r/, m, a. 8 ad 3 m .

sertim adscribitur: hunc benigne sibi facientem is offendit qui peccat, quique ipsis eius abusus muneribus et bonitati confisus, quotidie magis insolescit. - Ad haec, quum veritatis ille sit Spi- ritus, si quis ex infirmitate aut inscitia deliquerit, forsitan excu- sationis aliquid apud Deum habeat; at qui per malitiam veritati repugnet ab eaque se avertat, in Spiritum Sanctum peccat gra- vissime. Quod quidem aetate nostra increbuit adeo, ut deter- rima ea tempora advenisse videantur- a Paulo p ronunc ia ta , quibus homines iustissimo Dei iudicio obcaecati, falsa pro veris habituri sint, et huius mundi principi, qui mendax est et men- dacii pater, t amquam veritatis magistro credituri: Mittet illis Deus operationem erroris ut credant mendacio (1): in novissi- mis temporibus discedant quidam a fide, attendentes spiritibus erroris et doctrinis daemoniorum (2). - Quoniam vero Spiritus Sanctus in nobis, ut supra monuimus , quasi suo quodam in templo habitat, suadendum est illud Apostoli: Nolite contri- stare . Spiritum Sanctum Dei, in quo signati estis (3). Idque ipsum non satis est indigna omnia defugere, sed omni virtu- tum laude christianus homo nitere debet, ut hospiti tam magno tamque benigno placeat, castimonia in primis et sanctitudine; casta enim et sancta addecent templum. Hinc idem Apostolus: Nescitis quia templum, Dei estis, et Spiritus Dei habitat in vo- bis? Si quis autem templum Dei violaverit, disperdei illum Detis; templum enim Dei sanctum est, quod estis vos (4): for- midolosae eae quidem, sed perquam iustae minae. - Postremo, Spiritum Sanctum exorari et obsecrari oportet, quippe cuius praesidio adiumentisque nemo unus non egeat maxime. Ut enim quisque est inops consilii, viribus infirmus, aerumnis pres- sus, pronus in vetitum, ita ad eum confugere debet, qui lumi- nis, fortitudinis, consolationis, sanctitatis fons patet perennis. Atque illa homini in primis necessaria, admissorum venia, ab eo potissimum expetenda es t : Spiritus Sancti proprium est quod sit donum Patris et Filii : remissio autem peccatorum fit per Spiritum Sanctum, tamquam per donum Dei (5) : de quo Spiritu apertius habetur in ordine rituali : Ipse est remissio