FERRARIEN. 659

Huiusmodi separationem quam testes adstruunt , tum Francisca, cum Gherardus confirmant, de quorum veracitate, cum spectatae famae testes, dubitari non posse, deponant, tenendum est coniuges , a momento celebrati matrimonii nunquam simul fuisse, atque matrimonium consummari non potuisse.

Hinc canonista concludit dispensationem esse concedendam. V O T U M T H E O L O G I . Idem sentit theologus, qui prius probat

matrimonium validum hoc casu fuisse, eo quod metus, si quid metus interfuit, non abstulit voluntarium, et consensus fuit liber: « valeret matrimonium, si pater ad ulciscendam iniuriam comminar et ar moHem, et alter ad se liberandum iniret nuptias. » Ita docet s. Alphonsus (Lib. 3 1049).

Ast omissa validitatis tractatione, theologus quoque ma- trimonium non consummatum fuisse sustinuit, accurato in- stituto examine, et facta collatione depositionum variorum testium et iuramenti coniugum.

Cuius iuramenti vim contra defensorem ex officio, susti- nuit, quia non facile iudicare debemus proximos fuisse per- iuros, praesertim quando in coniugum depositione nulla ap- pareat contradictio. Probata non consummatione, gravissimas caussas haberi pro dispensatione subiunxit theologus; atque esse: 1. Impossibilitatem reconciliationis inter Franciscam et Gherardum, quae impossibilitas clarissima ex factis exurgit; 2. Periculum tum in muliere cum in viro permanendi in adulterio. 3. Legitimationem prolis. 4. Amotionem publici scandali ; quas causas centies admisit Sacra Congregatio ut dispensationem indulgeret - super matrimonio rato et non consummato. -

A N I M A D V E R S I O N E S D E F E N S O R I S MATRIMONII E X O F F I C I O . Hisce quae a canonista et theologo disputata sunt, opponebatur defensor matrimonii ex officio, qui, posita validitate matri- monii, pervetustum iuris adagium - Stuprator aut dotet, aut nubatj, aut ad triremes - in mentem Eminentissimorum Pa- trum revocavit, atque contendit certam non esse non con- summationem matrimonii, quia minime ostenditur coniuges