ARETINA 665

hisce deducitur iam anno 1651 a capitularibus solitum fuisse punctaturas solvi in mensura excedente illam tertiam par- tem redituum, quam expostulat Conc. Trid., sess. 23, cap. 3, erogari in muletas ob punctaturas, quamque idem Concil, permittit excedi vel ob statuta capitularia vel ob mores inductos, sed tertia parte minorem praestari non concedit.

Verum iampridem seu pene ante duo saecula, consue- tudo inoleverat in Capitulo ut absentes, ratione trium men- sium vacationum, nihil solverent vel omitterent redituum; proindeque distributiones quotidianas lucrarentur non secus ac choro interessentes.

Quem morem, quum cognovit S. C. C. anno 1892, uti par erat, reprehendit, veluti corruptelam iuris et rescripto diei 20 Aug. eiusdem anni iussit observari legem Triden- tinam, quod factum est.

Exinde seu ab observantia huius rescripti haec inducta est mutatio, ut distributiones omnes, quas capitulares de Massa, non interessentes , non lucrantur hodie accrescant singulis nempe diligentioribus in servitio chori, (antea enim hoc ius accrescendi non servabatur) demptis tamen puncta- iuris quas solvit Praepositus , attributis vi decreti Episco- palis a. 1 8 9 4 , Sacrario Ecclesiae. Quare administratores patrimonii Sacrari i , post editum hoc decretum, instarunt ut Praepositus solveret pecuniae summam respondentem mulctis ob punctaturas, quas non solvit ab a. 1892. Prae- positus enim rescriptum S. C. C. a. 1892 professus est se revereri prouti iuri undequaque conforme, sed quia ipse pro tempore vacationum solvere debet non mediocrem summam, duplo maiorem prae canonicis de Massa, eamdemque exce- dentem illam tertiam partem redituum,, quam Tridentinum Conc. iussit destinari in distributiones quotidianas, conten- dit se non amplius obligari nisi ad observandam legem Tri- dentinam, quam executioni praecepit demandari rescriptum S. C. C. Contradixerunt canonici administratores Sacrarii et ad Episcopum rem detulerunt, qui rem definivit decreto diei 10 Iulii 1899 condemnans Praepositum ad solvendas mul-