668 PARISIEN.

et irritum matrimonium ex capite vis et metus, nempe ob metum reverentialem a matre iniuste incussum.

Vinculi defensor a sententia Curiae Parisien, ad S. Se- dem appellavit.

Disceptatio Synoptica

DEFENSIO MULIERIS. Margaritae patrocinatores duo in ca- pita salebrosam thesim dispescunt, atque primo, metus re- verentialis natura exposita, probant in casu matrimonium irritari.

Generale principium est, aiunt ipsi, quod « metus gravis alicuius mali naturalis, incussus a causa libera, iniuste et directe ad consensum matrimonialem extorquendum irritat matrimonium. »

Metus reverentialis autem, pergunt oratores, dicitur a reverentia, qua nos aliquem nostrum superiorem prosequi- mur: sed haec est notio etymologica, quae nullam praesefert difficultatem. Si notionem realem inquiramus, inveniemus doctores circa eam non convenire, licet eorum dissensus, mere theoreticus, ad praxim usque non descendat. Plerique enim Doctores censent metum reverentialem esse metum offensae vel displicentiae superioris; nempe nos ex metu reverentiali agere quando 'ne displicentiam et offensam irro- gemus superiori, quem amore et honore prosequimur, morem ei gerimus, et aliquid facimus quod ipse desiderat, aliquid omittimus quod ipse non vult : quod tamen nec fecissemus nec omisissemus nobismetipsis relicti. Haec est notio metus reverentialis magis recepta apud Canonistas; ita Reiffenstuel lib. 1 Decret, tit. XL, De iis quae vi met iisve causa fiunt, num. 94. Alii auctores e contra animadvertentes metum esse : « instantis vel futuri periculi causa mentis trepidatio » sus- tinent metum non dari, nisi quando ob malum imminens nobis /nente trepidamus, ideoque, ad illud malum imminens nobis declinandum, aliquid facimus vel omittimus. Sed of- fensa vel displicentia superioris, in se considerata, non est malum imminens inferiori, et ideo ex sola offensa vel displi-