ARTICULUS II.

Utrum fides vel alia virtus impetret fieri miraculum ?

Secundo quaeritur, Utrum fides vel alia virtus impetret fieri miraculum ?

Et videtur, quod fides sive fidei motus impetret miraculum ut patet.

1. Matth. ix, 22: Confide, filia: quod videtur esse dictum, Movearis fide. Et, Marci, ix, 22, ubi pater intercessit pro filio, dicit Christus: Si potes credere, omnia possibilia sunt credenti.

2. Adhuc, Matth. xvii, 18 et 19, ubi dixerunt discipuli ad Dominum: Quare nos non potuimus ejicere eum ? Dixit illis Jesus: Propter incredulitatem vestram. Amen quippe dico vobis, si habueritis fidem sicut granum sinapis, dicetis monti huic: Transi hinc illuc, et transibit: et nihil impossibile erit vobis .

3. Adhuc, Ad Hebr, xi, 11: Fide et ipsa Sara sterilis virtutem in conceptionem seminis accepit: Glossa, " Prius quidem risit, sed ex gaudio, nondum tamen fide plena: sed post verbis Angeli in fide solidata fuit, et tunc concepit. "

4. Adhuc, Luc. i, 45, super illud: Beata quae credidisti, quoniam perficientur ea quae dicta sunt tibi a Domino, Glossa: " Apparet Mariam non dubitasse quando dixit: Quomodo fiet istud ? sed modum quaesivisse, et ideo fructum consecutam esse.

5. Adhuc, Luc. i, 34, super illud: Quomodo fiet istud ? et super illud v. 20: Eris tacens et non poteris loqui: Glossa, " Cur non fiunt mutae Sara et Maria sicut Zacharias ? " Et subdit: " Sed Sara et Maria non dubitant faciendum fore quod promittitur, sed modum requirunt: Zacharias autem qui negat se scire, negat se credere: et ideo signum tacendi, accepit, dicente Angelo: Eris tacens, et non poteris loqui. Et sicut dicit Apostolus, I ad Corinth. xiv, 22: Signa non fidelibus, sed infidelibus data sunt .

Contra videtur, quod

1. Motus spei impetret miraculum. Ad Roman, iv, 18, de Abraham dicit Apostolus: Qui contra spem in spem credidit. Glossa: " Contra spem naturae in spem gratiae. " Et ideo emortuo corpore suo et emortua vulva Sarae, ab uno, sicut dicitur, ad Hebr, xi, 12, orti sunt (et hoc emortuo) tamquam sidera caeli in multitudinem, etc. Et hoc etiam dicitur a d Ro m a n. iv , 19 et 20, et in textu et in Glossa. Et notatur. Genes, xxi, 7, ubi enim nos habemus: Quis auditurus crederet Abraham, quod Sara lactaret filium? littera Hebraica habet, filios: comprehendit enim filios promissionis et gratiae in titio nato per naturam.

2. Adhuc, Videtur quod charitatis sit impetrare miraculum. Dicit enim Augustinus, quod " charitas Dei deposuit eum de caelo ad terras, et fecit eum hominem. " Hoc autem est mirabile sublimius omnibus mirabilibus. Si autem hoc fecit charitas, multo magis omnia alia mirabilia.

Solutio. Dicendum, quod pro certo motus fidei impetrat miraculum, sicut probant auctoritates et Glossae primo inductae.

Ad id quod objicitur de spe et chari- tate, dicendum quod spes non impetrat, nisi cum fide: spes enim elevat fidem, et invitatur verbis promissionis et promittentis, et sic elevata efficacior est ad impetrandum. Et hoc notatur, ad Roman, viii, 25, ubi dicit Apostolus sic: Si quod non videmus speramus, per patientiam exspectamus. Charitas autem per informationem juvat fidem, ut facilius impetret, et fortius credat: amicus enim ex charitate diligens, non decipit in hoc quod promittit. Et hoc est quod dicitur, ad Roman, iv, 20 et 21, de Abraham: In repromissione Dei non haesitavit diffidentia, sed confortatus est fide, dans gloriam Deo: plenissime sciens quia quaecumque promisit, scilicet ei Deus, potens est et facere.