670 PARISIEN.

contendunt, metum reverentialem matrimonium irritare, uti omnes magnae notae DD. tradunt.

Agmen aperit Sánchez, qui postquam docuisset solum metum reverentialem (nempe metus solius offensae vel dis- plicentiae superioris) non sufficere ad irritandum matrimo- nium, in lib. IV, disp. VI, n. 14, De matrimonio, haec ha- bet : « Infertur, si filia matrimonium contrahat, non prae- cedentibus minis, solum eo timore ne patris indignationem incurrat, esse validum ; non enim hic metus censetur cadens in constantem virum... Hoc tamen moderarer ut intelligatur quando indignatio illa patris vel viri non diu perdurabit, sed spes est futurae reconciliationis : si enim timeret probabiliter diuturnam fore indignationem, et semper se habituram pa- trem aut virum valde infestum et indignatum, obiecturumque passim illam inobedientiam, crediderim esse timorem caden- tem in virum constantem. Quis enim vir constans et pru- dens non reputabit grave malum semper coram oculis habere infensum patrem aut virum aut alium a quo pendet, et cum quo semper versaturus est? »

S. Alphonsus - Theol. Moral, lib. VI, 1056, proposito dubio : An metus reverentialis sufficiat ad invalidandum ma- trimonium, respondit : « Ad dubium autem deveniendo, prima sententia, quam tenent... dicit purum metum reverentialem, si est principalis causa matrimonii, illud irritare. Secunda vero sententia communis et recepta, quam tenent dicit non sufficere puram reverentiam, sed requiri ut adiungantur aut verbera aut minae, aut timor alicuius gravis mali, puta odii, diuturnae indignationis etc. ».

Schmalzgrueber, lib. 1 Decretalium,, tit. XL, n. 5: « Di- cendum metum reverentialem solum non censeri iustum et sufficientem ad irritandos vel rescindendos actus eo factos, nisi concurrentibus aliis adminiculis, qualia sunt asperitas vultus, indignatio, mala tractatio, preces importunae et re- petitae etc. »

Reiffenstuel in lib. I Decret., tit. XL, n. 95statuit hanc propositionem : « Etsi sola reverentia erga parentes aliosque