676 NEAPOLITANA

iura amississe, et in processionibus semper in posterum de- bere post aliam incedere, quamvis ipsa antiquior sit, et ob benefacta inter cives dignior habeatur, statuit, se eumdem Archiconfraternitatis titulum a S. Pontifice implorare. Cu- ria neapolitana facilem se praebuit huic desiderio, eo magis quia ex secuta aemulatione cognoverat, non exactam rerum et personarum notitiam sibi traditam fuisse a viris hac de re antea interrogatis.

Dicebat enim: revera auctoritates locales deceptas fuis- se, easdemque Curiam archiepiscopalem in errorem duxisse quoad Sodalitium a SS. Rosario elevatum ad dignitatem Archiconfraternitatis. Nam postea detectum fuit anteriori- tate temporis et requisitis potioribus frui Sodalitium a S. Augustino et S. Monica. Quando, sub die 3 Decem- bris 1890 expeti tum fuit ut Sodalitium quoque a S. Au- gustino et S. Monica renunciaretur Archiconfraternitas, eo quod praeviderentur odia et simultates ob praecedentiam concessam Sodalitio a SSmo. Rosario, rogatum a Curia etiam fuit ut gratia Sodalitio a S. Augustino et S. Monica concederetur cum clausula perinde ac, ut proprium ius prae- cedentia retinere valeret, sicut antea habebat.

At sodalitas a SS. Rosario dicta, quum interim ad San- ctam Sedem libellum dederit supplicem ut alterius confra- ternitatis petitio non exciperetur, Archiepiscopus opportu- num duxit potius viam inire conciliationis proponens, ut alternis annis in publicis functionibus praeemineiitiae ho- nore fruerentur adeo ut, incipiendo a Sodalitate a SS. Ro- sario nuncupata, per unum solidum annum ipsa aliam prae- cederet, insequenti anno concessura alteri Sodalitati praee- minentiam, et ita porro.

Verum hanc conciliationis rationem admittere recusa- runt confratres a SS. Rosario dicti. Cuius contentionis per- niciosa consectaria enumerat Ordinarius.

Inde sodalitas a S. Augustino et a S. Monica nuncu- pata recursum habuit ad Magistratus civiles, antea in via, quam vocant administrativa, postea in via contentiosa et