MEMBRUM II.

Utrum omnes Angeli tam boni quam mali mittantur ?

Secundo quaeritur, Utrum omnes tam boni quam mali mittantur ?

Et videtur, quod sic.

1. Isa. x, 5 et 6: Vae Assur ! virga furoris mei et baculus ipse est: in manu eorum indignatio mea. Ad gentem fallacem mittam eum, et contra populum furoris mei mandabo illi. Assur autem, ut dicit Hieronymus In Originali super idem, signat diabolum. Ergo diabolus in cujus manu est indignatio Domini, a Deo mittitur ad gentem fallacem: et mandatur ei contra populum furoris Domini: ergo diabolus mittitur, et mali et boni Angeli mituntur.

2. Adhuc, III Reg. xxii, 19 et seq., dicit Michaeas Propheta: Vidi Dominum sedentem super solium suum, et omnem exercitum caeli assistentem ei a dextris et a sinistris. Et ait Dominus: Quis decipiet Achab, regem Israel, ut ascendat ei cadat in Ramoth-Galaad ? Et dixit unus verba hujuscemodi, et alius aliter. Egressus est autem spiritus, et stetit coram Domino, et ait: Ego decipiam illum. Cui locutus est Dominus: In quo ? Et ille ait: Egrediar, et ero spiritus mendax in ore omnium prophetarum ejus. Et dixit Dominus: Decipies, ei praevalebis: egredere, et fac ita. Ergo spiritus mendax, qui diabolus est, missus est a Deo ad decipiendum Achab: aliter enim non diceret: Egredere, ei fac ita.

3. Adhuc, Gregorius ibidem in Glossa: " Solium Domini angelicae sunt potestates, quarum mentibus Deus praesidens, inferius cuncta disponit. Exercitus caeli ministrantium Angelorum multitudo: dextera, pars Angelorum electa, sinistra reproba Angelorum. " Et infra: " Omnis exercitus assistit Deo: quia et voluntas electorum spirituum divinae deservit potestati: et reproborum sensus deserviens malitiae, omnipotenti Deo obtemperat, sive omnipotentis Dei judicio. " Ergo Angeli mali a Deo mittuntur ad fallendum fallaces.

4. Adhuc, Gregorius in libro II Moralium sic dicit: " Sicut a bonis Angelis in hac vita laborantibus auxilium pietatis impenditur: ita mali occultae Dei justitiae nesciendo servientes, ministerium exsequi reprobationis conantur. " Et infra: " Non enim ministrant Deo soli boni Angeli qui adjuvent, sed etiam mali qui probent. Non solum qui a culpa redeuntes sublevent, sed etiam qui redire nolentes gravent . " a. Adhuc, Super illud Psalmi lxxvii, 49: Immissiones per Angelos malos, Glossa: " Possumus sine dubitatione

malis Angelis attribuere mortes pecorum, mortes primitivorum et obdurationem aegyptiorum: hanc enim Deus cum facere dicitur, non instigando, nec inspirando, sed deserendo facit ut illi hoc operentur in filiis diffidentiae, quod Deus juste debiteque permittit. " Et tangit illud quod habetur, II ad Corinth. iv, 4: Deus hujus saeculi excaecavit mentes infidelium, ut non fulgeat illis illuminatio evangelii gloriae Christi, etc.

6. Adhuc, Matth. viii, 31, describitur, quod daemones dixerunt ad Dominum: Si ejicis nos hinc, mitte nos in gregem porcorum. Glossa, id est, luxuriosos. ei ait illis: Ite . Ergo Deus malos Angelos mittit in luxuriosos: ergo mittit malos Angelos.

Contra:

1. Officium diaboli est tentando seducere: quia haec est intentio tentatoris, sicut in antehabitis in quaestione de tentatione probatum est. Deus non operatur ad alicujus seductionem: mittens autem seductorem operatur ad seductionem: ergo Deus numquam mittit Angelum seductorem.

2. Adhuc, Diabolus intendit perdere animas, non salvare: Deus autem semper intendit salvare. I ad Timoth, ii:, 4: Qui omnes homines vult salvos fieri, et ad agnitionem veritatis venire. Sed mittens perdentem, perdere intendit. Ergo Deus diabolum numquam mittit ad aliquid.

3. Adhuc, Deos cum sit summe bonus, conservationem et salutem rerum quas creavit, semper intendit: diabolus cum sit in malitia obstinatus, destructionem rerum intendit: sed mittens destructorem, quem praescit nihil volentem nisi destructionem, aliquo modo intendit rerum destructionem: et cum Deus non possit intendere hoc, videtur quod nullo modo mittat Angelum destructorem.

Solutio. Dicendum, quod Deus Ange-

Ios bonos et malos mittit, sicut primo probatum est per inductas auctoritates, sed differenter: bonos enim mittit et collatione potestatis et informatione bonae voluntatis ad Dei voluntatem exsequendam: unde illi missi purgant, illuminant, et reducendo in Deum perficiunt, et juvant, et adminiculantur hominibus ad salutem. Malos autem sola collatione potestatis mittit, et ordinatione iniquae suae voluntatis, quam non permitteret, nisi aeterna dispositione ordinasset quid et quantum bonum de malitia voluntatis eorum eliceret, ut dicit Augustinus. Malignus autem spiritus qui mittitur, non intendit nisi malitiam exsequi: et ideo dicitur a Gregorio: " Ignorans dispositionem et ordinationem Dei, invitus ordinationi Dei servire cogitur. " Et hoc est quod dicit Gregorius, quod Deo militat, etiam id quod per malitiam voluntatis repugnat.

Ad primum ergo dicendum, quod hoc modo mittitur Assur: et hoc notatur ibidem cum subditur, Isa. x, 7: Ipse antem non sic arbitrabitur, cor ejus non ita existimabit: sed ad conterendum erit cor ejus, et ad internecionem gentium non paucarum. Voluntas enim ejus semper est ad malum: ordinatio autem ejus potestatis ad bonum, quod ex mala voluntate ejus elicitur.

Ad aliud dicendum, quod spiritus mendax ordinatione divinae potestatis, non intentione malitiae quam intendit spiritus nequam, dicitur missus a Deo: et hoc innuit Glossa interlinearis ibidem, super illud III Reg. xxii, 20: Quis decipiet Achab ? sic dicens, quod exigebant merita ejus, ut scilicet deciperetur et occideretur. Et hoc est quod dicitur, II ad Thessal, ii, 10 et 11: Mittet illis Deus operationem erroris, ut credant mendacio, ut judicentur omnes qui non crediderunt veritati, sed consenserunt iniquitati.,

Per idem patet solutio ad sequens: quia expresse hoc dicit Gregorius.

Ad aliud dicendum, quod mali An- geli mittuntur collatione potestatis, et ordinatione iniquae voluntatis, quae optime ordinatur ad hoc quod mali non redeuntes a culpa per paenitendam, premantur vexatione spirituum malignorum: sicut et Apostolus, I ad Corinth. v, 5, fornicatorem tradidit Satanae vexandum in interitum carnis: et hoc intendit dicere Gregorius.

Ad aliud dicendum, quod Glossae illius intentio est quae dicta est, quod Deus mittit Angelos malos collatione potestatis, et ordinatione malignae voluntatis: et tunc sunt ministri justitiae vindicantis in peccatores.

Ad aliud dicendum, quod missio qua Deus mittit Angelos malos in porcos, hoc est, luxuriosos, non est nisi collatio potestatis et ordinatio iniquae voluntatis, qua coram Deo justum est, ut qui in sordibus est, sordescat adhuc, sicut qui justus est, justificetur adhuc, sicut dicitur, Apocal. xxii, 10.

Ad primum quod, contra objicitur, dicendum quod Deus mittens seductorem, non operatur seductionem, nisi idem intenderet quod seductor intendit: sed hoc non est verum: Deus enim non intendit nisi bonum quod elicit ex ordinatione iniquae voluntatis seductoris.

Omnino eodem modo dicendum est ad secundum: mittens enim intendentem perdere, nihil operatur ad perditionem nisi idem intendat cum perdente: et hoc non intendit Deus mittendo, sed potius intendit bonum quod elicit ex perditione perdentis,

Ad ultimum: dicendum eodem modo, quod Deus mittens destructorem, non intendit quod destructor intendit: sed intendit ad bonum ordinare malitiam voluntatis destructoris: et ideo nihil cooperatur, quamvis destructor tamquam minister justitiae ejus deserviat etiam invitus: quia sicut dicitur, II Machab, iv, 17: In leges divinas impie agere impune non cedit. Et ad has paenas infligendas daemones semper mittuntur.