692 EX S. C. RITUUM

omne malum dixerint homines mentientes, propter nomen» meum ».

Quisnam Dei Servae adversatus ? Acerrime omnium Bi - suntinus Praesul, Revmus Courtois de Pressigny. - Curnam? a gallici commentarii scriptore causam discite : « il était à coup sûr un prélat docte.... mais tout le monde sait qu' i l fut un de& prélats de cette époque plus attachés au Gallicanisme et c ' e s t ce, qui nous donne la clé du mys t è r e» . - Exordientis Soro- rum a caritate Congregationis summum regimen ipse vindica- verat sibi. Quum vero Pius VII summo eius imperio sorores- exemit, variisque episcopis iussit esse subiectas, iniqua Praesul ille exarsit i r à , subitoque Bisuntinas domos a ceteris avulsit easque sibi regendas suscepit , omne virus ocerbitatis suae in Antidam effundere conatus. - Quid ipsa? nonnisi lenitatern op- posuit, certa pro Romani Pontificis iuribus tuendis vel mortem obire. « Le modificazioni fatte dalla S. Sede arrecarono da parte- dell'Arcivescovo di Besanzone gravi molestie alla Serva di Dio r riputando erroneamente, che questa aveva proposto la modi- ficazione relativamente al Superiorato Generale. La Serva di Dio sopportò assai virtuosamente quelle molestie, distinguen- dosi per eroica rassegnazione, per grande umiltà ».

Quamvis vero Bisuntinum Praesulem adversarium nacta s i t , nemo unquam tamen Dei Servae nomen denigrare ausus- est. Hoc autumat testis VI, qui eam de visu novit, et Parochus oppidi natalis Dei Servae , tamquam testis ex officio inductus: « numquam audivi, vidi, legi contra famam sanctitatis Servae Dei, sive dum ipsa viveret, vel post eius mortem, aliquid un- quam dictum, scriptum vel factum fuisse ». Vel in Bisuntinis Sororum domibus, a Dei Servae imperio avulsis, nemo um- quam eius sanctitati adversatus est.

Cum res ita se habeant, prudentissimus quisque sentit ni- hil in rebus a Dei Serva gestis accidere potuisse, quod silentio tegeretur. Omnis igitur doli mali aut culpabilis negligentiae sus- picio, tamquam minus legitima, in huius causae actoribus amo- venda est. Idque eo magis, quum, ex Sacrae Romanae Rotae sententiis, dolus et culpa numquam praesumantur, sed gravis- simis probationibus ab accusatoribus utramque rem demonstrari oporteat. « Onus enim probandi incumbit e i , qui dicit, non ei qui negat, et in exceptionibus dicendum est reum partibus acto- ris fungi oportere ipsumque exceptionem velut intentionem im-