» qui emunt bona ecclesiastica ab » usurpatoribus usurpata incidant » in excommunicationem Romano » Pontifici specialiter reservatam ? »

Cui responsum fuit : « Minime » dubitandum, quin ementes bona » ecclesiastica ab usurpatoribus in- » cidant in excommunicationem Ro- » mano Pontifici reservatam. »

Atqui usurpatores de quibus et dubium proponebatur, et responsio data fuit non sunt alii quam ipsi principes Supremi, seu ipsa guber- nia; ab his enim bona ecclesiastica usurpata sunt et usurpantur, atque ab his privatae personae,illa et eme- runt et emunt. Non debet igitur caput illud ad privatas usurpatio- nes extendi. Sed qui usurpant non

309

» eadem occurrendum esse medela : ideoque iussit Ecclesiasticis Provinciis Venetae

» ac Mediolanensi, singulisque Dioecesibus patriarchali ac metropolitanae iurisdi-

» ctioni subiectis applicari atque inculcari, prout praesenti decreto reapse appli-

» cantur atque inculcantur, ea omnia, quae pro Helvetica foederatione, quoad popu-

» larem parochorum electionem sapientissime constituta sunt in nuperrimis litteris

» Encyclicis diei 21 Novembris 1873 ; adeo ut quicumque in praememoratis Dioe-

» cesibus, suffragante populo, ad Parochi sive Vicarii officium electi audeant sive

» Ecclesiae, sive iurium ac bonorum praetensam possessionem arripere, atque obire

» munia ecclesiastici ministerii, ipso facto incurrant in excommunicationem maio-

» rem peculiariter reservatam S. Sedi, aliasque poenas canonicas etc. » Acta S. Se-

» dis Tom. VIII pag. 702.

Ex eiusmodi porro decreto ita concludit doctissimus Piat. Comment, pag. 87.

» Iam autem neque Parochi , neque Vicarii publica potiuntur potestate , qualem

» requirunt prioris sententiae patroni.

Verum, privata ne potestate eiusmodi Parochi atque Vicarii sese intromittebant in

Paroecias? Et nonne potius auctoritate illa qua eos communierai Gebennense gu-

bernium ? nonne vi latarum legum quas Pius IX solemnissime repudiat atque con-

demnat ? Dcretum igitur S. Congregationis Concilii nostrae sententiae , non adversae

favere dignoscitur. Equidem intrusi i l l i erant privatae personae. At potuissent

nisi auctoritate publica muniti fuissent , atque vi legum , parochos legitimos ex-

pellere, eorumque iura sibi usurpare? Profecto non potuissent. Usurpatio igitur

iurisdictionis , bonorum et reddituum Ecclesiae sine publiea auctoritate , nostro

saltem aevo, non intelligitur. Nihil autem refert quod qui iurisdictionem usurpa-

tam exercent sint privatae personae ; id. enim in eiusmodi facinoribus semper eve-

Tridentinam incurrunt excommu^- nicationem, sed illius capitis. Ergo et Tridentini capitis usurpationes auctoritativae, non privatae, intel- liguntur.

3°. Pro eiusmodi insuper quae- stione omnia illa argumenta faciunt, quae in superiori nota attulimus; cum usurpationes privatae proprie dictae vel impossibiles sint, vel fe- re, et certe admodum difficiles et potius furta sint et latrocinia, quam usurpationes in sensu vero et pro- prio; leges autem conduntur de iis quae frequenter accidunt.

Ex verbis autem Tridentini Ca- pitis non percipimus , in eo ser- monem esse de privatis usurpatio- n e s , cum de talibus agatur factis