7 1 0 BARCINONEN.

excludens. Siquidem tunc yir instantissime postulavit a iu- dice ut mulier ad domicilium coniugale rediret et a constanti debiti denegatione cessaret ; mulier e contra, magnam in virum aversionem et antipathiam fovens, inconsummationem quidem confirmavit, sed inconsummationis causam virum dixit, quem insuper impotentem exhibere non timuit. Verum gemina haec declaratio, in talibus adiunctis facta, et ex parte viri tunc temporis contra seipsum peracta, collusionem inter coniuges undequaque excludit. Si consummatio locum habuisset, vir, qui proprium ius prosequebatur, quique im- potentiae incriminationem a muliere ex odio productam for- titer reiiciebat, nullo pacto inconsummationem admisisset, et relicta provincia denegationis debiti ex parte uxoris, de eius reditu ad domicilium coniugale deque falsitate impo- tentiae tantum egisset.

Si ergo, docente Ursaya disc. t. 3, disc. 21 : Quando non insistitur apud iudicem pro resolutione matrimonii per viam iustitiae, non debet concurrere vigor ille probationum, qui de iure requiritur in primo casu, sed princeps potest etiam moveri ab extraiudicialibus probationibus ; si, teste Clericati, de Sacr. Matr. decis. 15, n. 36, olim dispensationes a rato non consummato in foro etiam poenitentiali concedi sole- bant, quin admodum urgentes requirerentur inconsumma- tionis probationes, cum ibi nullus institueretur actorum pro- cessus, atque sola sufficeret iurata supplicanti um depositio ; iam per se patet, quod in causa praesenti omnia habentur, imo ad abundantiam habentur, quae requiruntur ad moralem inconsummationis certitudinem constituendam. Etenim iu- ratam coniugum depositionem confirmant duodeviginti testes, ex quibus duodecim expresse de inconsummatione, ceteri de credibilitate et veracitate sponsorum deposuere. Neque obii- ciatur, antiquas declarationes sponsorum, quae in casu tanti momenti habentur, haud proprie iudiciales esse, utpote in processu pro reconciliatione non autem prò dispensatione a rato non consummato peractas, nam imprimis huiusmodi declarationes factae fuerunt in canonico iudicio, et dato