EPISTOLA ENCYCLICA 721

clesüs apostolicis matricibus et originalibus fidei conspiret, ve- ritati deputandam, sine dubio tenentem quod Ecclesiae ab Apo- stolis, Apostoli a Christo, Christus a Deo accepit.... Communi- camus cum Ecclesiis apostolicis, quod nulli doctrina diversa: hoc est testimonium veritatis (1). Atque Hilarius: Significat (Christus e navi docens) eos, qui extra Ecclesiam positi sunt, nullam divini sermonis capere posse intelligentiam. Navis enim Ecclesiae tgpum praefert, intra, quam verbum vitae positum et praedicatum hi qui extra sunt et arenae modo steriles atque inutiles adiacent, intelligere non possunt (2). Rufinus Gregorium Nazianzenum laudat et Basilium, quod solis divinae scripturae voluminibus operam dabant, earumque intelligentiam non ex propria praesumptione, sed ex maiorum scriptis et auctoritate sequebantur, quos et ipsos ex apostolica successione intelligendi regulam suscepisse constabat (3).

Quamobrem, id quod ex iis, quae dicta sunt, apparet, in- stituit Iesus Christus in Ecclesia vivum, authenticum, idemque perenne magisterium, quod suapte potestate auxit, spiritu veri- tatis instruxit, miraculis confirmavit: eiusque praecepta doctrinae aeque accipi ac sua voluit gravissimeque imperavit. - Quoties igitur huius verbo magisterii edicitur, traditae divinitus doctri- nae complexu hoc contineri vel illud, id quisque debet certo credere, verum esse : si falsum esse ullo modo posset, illud con- sequatur, quod aperte repugnat, erroris in homine ipsum esse auctorem Deum: Domine si error est, a te decepti sumus (4). Ita omni amota dubitandi caussa, ullamne ex iis veritatibus potest cuiquam fas esse respuere, quin se det hoc ipso praeci- pitem in apertam haeresim ? quin, seiunctus ab Ecclesia, doctri- nam christianam una complexione repudiet universam? Ea quippe est natura fidei, ut nihil tam repugnet quam ista cre- dere, illa reficere. Fidem enim Ecclesia profitetur esse virtutem supernaturalem, qua, Dei adiuvante et aspirante gratia, ab eo revelata vera esse credimus, non propter intrinsecam rerum veritatem naturali rationis lumine perspectam, sed propter au- ctoritatem ipsius Dei revelantis, qui nec falli nee fallere pot- est (5). Si quid igitur traditum a Deo liqueat fuisse, nec tamen

(1) De Praesorip. cap. X X I . (2) Comment, in Matth. X X X I , n. i. (3) Eist. Ecd. lib. Il, cap. 9. (4) Richardus de S. Victore, De Trin. lib. I, cap. 2.

(5) Conc. Vat. sess. III, cap. 3.

Acta, Tom. XXVIII, fase. CCOXXXVI. 46