728 EX S. C. EPISC. ET REGUL.

2°. In casu autem, quum agatur de incardinatione Decre- tum ipsum antecedente, et quum lex per se vim re- troactivam non habeat, ad normam veteris iuris, quod praesertim in Concilio Tridentino continetur, res omni- no diiudicanda est.

3°. Synodus enim Tridentina (Sess. 23, cap. 16 de Reform.) instaurare cupiens disciplinam ecclesiasticam a canone sexti Concilii Chalcedonensis probatam et temporum iniuria penitus collapsam, eiusdem vestigiis inhaerendo decrevit: « ut nullus in posterum ordinetur, qui illi ecclesiae aut pio loco, pro cuius necessitate aut utili- tate assumitur, non adscribatur, ubi suis fungatur mu- neribus, nec incertis vagetur sedibus ».

4°. Et Clerici censentur certae ecclesiae aut pio loco ad- scripti sive per sacram ordinationem sive per canoni- cam beneficii institutionem sive etiam per oralem in- cardinationem, quae certo constare debet.

5°. Sed in themate nec ipsa oralis incardinatio probatur, nec officium Coadiutoris parochialis est vere ac proprie dictum beneficium sed provisorium, et ad nutum revo- cabile (1) .

6°. Insuper praesertim ex relata calesa Spoletana, diei 6 Martii 1843 constat Clericos extraneos, in aliena dioe- cesi diutius commorantes, ab eadem expelli non posse nisi gravibus de causis, quas Episcopus ad' S. Sedis petitionem deducere tenetur.

7°. Et in casu Archiepiscopus Florentinus iustas causas ex- pulsionis Sacerdotis N. N. in medium protulisse videtur.

(1) S. C. Concilii in nuperrima epistola ad Archiepiscopum Parisien, die 9

Iunii 1903 (Cfr. Acta S. Sedis, vol. X X X V I , p. 233) ita dicit Coadiutores parochiales

natura sua amovibiles ut « nedum ex culpa et ex causis disciplinaribus, sed etiam

pro opportunitate et maiori ecclesiae bono, iudicio Ordinarii sui, de uno in alium

locum transferri possint, quin querelam de iniuria aut de damnis movere queant».

Ad rem confer eliam causam Rottemburgen., die 26 Martii 1886 relata in Acta

S. Sedis, vol XIX, p. 87, in qua decernitur quemdam Sacerdotem non fuisse ad-

scriptum clero Rottemburgensi, tum quia defuit consensus expressus Episcopi in-

cardinante, tum quia curae animarum provisorio modo praepositus fuerat.