FIRMANA 729

di sposare religiosamente sua figlia Elvira, e prometto di sposarla anche civilmente, quando mi troverò in condizioni che mi permetteranno di costituire una famiglia ».

Die 31 Martii 1891, Parochus post colloquium cum Hum- berto plene persuasus erat quod idem, instantiis devictus, actui religioso sese accingebat, sed absque ulla intentione contrahendi quodlibet vinculum et proinde Parochus tali actui adsistere merito devitavit. Die insequenti, 1 Apri- lis 1892, acceptis hac de re litteris Curiae, quae ab ipso de difficultatibus certiora ta fuerat, laudatus Parochus liben- ter matrimonio adstitit, quia, perdurante forsitan dubio de genuinis sponsi dispositionibus, licentia tamen Curiae du- bium exsuffiabat practicum.

Nulla igitur, ex parte Vicarii Generalis, ad declara- tionem in scriptis allusio : unde arguitur ipsum, ob tem- poris lapsum, non meminisse aut forsan, in id temporis, non tanti fecisse. Aliunde, haec persona fide dignissima, nempe Adv. los. Titus de Angelis, ut supra relatum est de his declarationibus sibi factis, coram Tribunali, nihil asseruit, sed econtra denegavit. Attamen, certum omnino est quod, in id temporis, Curia Firmana declarationes acceperat, quas plene sufficientes existimavit, ut tute ad matrimonium pro- cederetur: « Nè Sua Ecc. Mons. Arciv., inquit Vicarius, nè io avremmo permesso che fosse esposto a pericolo di nul- lità il Sagramento, e perciò le dichiarazioni avute furono giudicate sufficienti ».

Cardo igitur totius difficultatis est praecise in illa cen- ties dicta declaratione, quam proinde enucleatius perscru- tari necesse evadit.

Authentiam dictae declarationis in dubium vocare nefas foret, siquidem in actis inserta est, tanquam documentum, in re gravissima, a Curia Archiepiscopali ad Parochum ex officio transmissum. Mirum tamen est quod pater actricis, ad quem declaratio fuit directa, quod mater aliique testes consanguinei et affines ab actrice inducti, quod nominatim Titus De Angelis, qui verisimiliter in tali negotio interme-