ARTICULUS II.

De praedictis tribus ordinibus, scilicet Dominationibus, Virtutibus, et Potestatibus in communi .

Deinde, Quaeritur de his tribus ordinibus in communi.

Videtur enim, quod plures debeant esse, quam tres.

1. Sicut enim nobilitatem conditionis dicit dominium, ita libertas: ergo sicut accipitur unus ordo ex dominio, ita deberet unus accipi ex libertate.

2. Adhuc, In libro de Divinis nominibus, Dionysius in fine capituli 12 sic dicit: " Sanctos et reges et dominos et deos vocant eloquia in singulis principaliores ornatus, per quos secundi ex Dei donis accipientes, illorum distributionis simplicitatem circa suiipsorum differentias multiplicant: quorum praestantiores sive primi, varietatem provisive et deiformiter

ad unitatem suiipsorum congregant . " Ex hoc accipitur, cum actus hierarchicus sit accipere illuminationem et transfundere, quod illuminatio quaedam accepta est secundum, sanctitatem, quae est Sancti sanctorum: et quaedam secundum regnum, quae est Regis regum: et quaedam secundum dominium, quae est Domini dominorum: et quaedam secundum deitatem, quae est Dei deorum. Secundum quamlibet igitur istorum deberet fieri ordo in hierarchia. Videtur ergo, quod diminuti sint in hac secunda hierarchia. 3. Adhuc, Quaeritur de ordine horum ordinum. Videtur enim, quod Potestates deberent ordinari ante Virtutes: dicunt enim Potestates virtutem ordinatam, et sic ordinem addunt supra Virtutes secundum ordinem partium totius potestativi: et sic deberent poni ante Virtutes: in omnibus enim potestativis illud prius in partibus est, quod aliquam Potestatem addit super reliquum.

Solutio. Dicendum, quod tres ordines mediae hierarchiae accipiuntur penes tria complentia potestatem publicam pertinentem, ad mundi gubernationem. Et illa sunt tria, quorum primum est, quod possessione pulchrorum et bonorum supersit, et nulli inferior infirmitati commisceatur. Et penes hoc accipiuntur Dominationes: quia primum, ut dicit Philosophus in libro de Causis, regit res praeterquam quod commisceatur cum illis. Et est (ut ibidem dicit Philosophus) dives in se, et dives in omnibus aliis. Et theophania constituens in tali dominio, perficit ordinem. Dominationum.

Secundum est, quod si debet esse perfecta potestas, oportet quod nullo modo sit infirmata, sed quod propria virilitate in quolibet actu possit attingere ultimum potentiae, secundum omnem differentiam ultimi determinati supra in quaestione de Virtutibus. Et accipere theophaniam ad hoc, perficit ordinem Virtutum.

Tertium est potestas arcendi contrarium: sicut in omni natura postquam natura dedit potestatem ad esse, et ad essentiales virtutes, addit potestatem resistendi contrarietatibus: vel frustra fit quod dedit ad esse, et ad essentiales virtutes. Et accipere theophaniam ad hoc, perficit ordinem Potestatum.

Ex his etiam patet ordo trium ordinum. Dominationes enim et Virtutes generalem dicunt potestatem, vel disponendi ministeria, sicut Dominationes, et ideo sunt primi in hac hierarchia: vel generaliter attingendi ultimum potentiae ex propria virilitate, sicut Virtutes, et ideo Virtutes ad Dominationes se habent ut secundi, sicut ministri se habent ad dominos. Post hoc autem sunt Potestates, spiritualem potentiam accipientes ad arcendum contrarium, et ideo ultimo loco ponuntur.

Ad primum ergo dicendum, quod libertas non dicit effectum potentiae vel officium, sed conditionem dicit personae. Et ideo penes libertatem non potest accipi ordo: ordo enim, ut dicit Priscianus in majori volumine, cap. de praepositione, par est potestatis. Et sicut dicit Tullius in libro de Officiis, officium est congruus actus personae secundum statuta patriae: quorum nihil dicit libertas. Dicit enim Aristoteles in primo primae philosophiae, quod liberum dicimus hominem, qui causa sui est.

Ad aliud dicendum, quod regnum non dicit donum spirituale ad quod accepta illuminatio constituat ordinem specialem, sed dicit donum generale quod in nullo speciali constituat ordinem. Et hoc patet per definitionem a beato Dionysio ibidem positam sic: " Regnum est omnis finis et ornatus et legis et ordinis distributio. " Quod licet per illuminationes multas et generales accipiatur a

Deo, et a superioribus communicetur inferioribus, tamen in nullo speciali potest constituere ordinem vel officium. Similiter dicendum est de sanctitate, quae non est speciale donum, sed generale. Dicit enim ibidem Dionysius, quod " sanctitas est ab omni inquinamento libera et perfecta munditia. " Et haec non fit una illuminatione, sed multis contra quodlibet peccatum ordinatis: et ideo pertinet ad actum hierarchicum, qui est purgare, et non ad specialem ordinem. Similiter dicendum est de deitate: dicit enim ibidem Dionysius, quod " Deus dicitur vel a qewreww, quod est video, eo quod omnia videt praesentia, et omnibus providet providentia: vel a qeioww quod est ardeo, quia ardore amoris curam habet de omnibus, et disponit omnia suaviter: vel a Qew, quod est curro vel circumeo, eo quod existendo in omnibus et ubique circumit omnia, providentia sua fruentia sive utentia. Et ista dona non sunt communicabilia creaturae: et ideo penes illuminationem vel theophaniam ad hoc datam, non potest creatura constitui in ordine vel officio spirituali, sed penes donum Domini dominorum accipitur ordo Dominationum: quia hoc dicit donum spirituale et creaturae communicabile.

Id quod quaeritur de ordine, horum trium, paulo ante solutum est in hac eadem solutione, ubi ratio ordinis est assignata.