Albert the Great, Commentarii In Psalmos

Dicit ergo : Sic exaudiet, et in hoc, " quod redimet animam meam. " Sed nunc jam redemit ipse. Superius dixisti, quod salvavit te. Resp. Redimendum se dicit David loquens tempore suo, in quo non erat adhuc facta redemptio. Superius autem dicit se salvatum ab inimicis materialibus qui eum infestabant. Sed melius est ut dicatur, quod redemit Deus praedestinando ad redemptionem. Isa. xliii, 1 : Noli timere, servusmeus Jacob : ego redemi te, hoc est, redimere disposui, sicut in liberatione aegyptiorum redemit suos, hoc est, redimendos figuravit. Sic accipitur in Psal. cxxxv, 24, ubi postquam locutus est de transitu liliorum Israel per mare Rubrum, et de submersione aegyptiorum, intulit : Qui redemit nos, id est, redimet nos, ab inimicis nostris. Et pretium redemptionis mittendo, sicut in Psal. cx , 9 : Redemptionem misit Dominus, etc. Luc, I, 68 : Visitavit, et fecit redemptionem plebis suae. Pretium solvendo. Sic accipitur proprie, I Petr. I, 18 et 19 : Scientes quod non corruptibilibus auro vel ungento redempti estis de vana vestra conversatione paternae traditionis, sed pretioso sanguine quasi agni immaculati Christi ei incontaminati, istam adimplendo redemptionem. Isa. I, 27 : Sion in judicio redimetur. Sic accipitur hic, et sic convenit cuilibet justo, in quocumque statu in hac vita. Unde signanter addit, " in pace, " supple, aeterna, de qua ad Philip. IV, 7 : Ei pax Dei, quae exsuperat omnem sensum, etc. Et hoc, ab iis qui appropinquant mihi, " conversationis similitudine, dicit justus, qui videntur Christiani confessione oris, sed contrarii sunt factis. Ad Tit. I, 16 : Confitentur se nosse Deum, factis autem negant.

Vel in persona Christi : " Appropinquant mihi, " ore laudando me, sed corde elongando. Isa. XXIX, 13 : Appropinquat populus iste ore suo, et labiis suis glorificat me, cor autem ejus longe est a me. Isa. lviii, 2 : Quasi gens quae justitiam fecerit, ei judicium Dei sui non dereliquerit... appropinquare Deo volunt. Et necesse erat ut ab iis redimeretur anima, " quoniam inter multos. " Alia littera, " In multis : " et tunc exponunt de Sacramentis, festis, doctrina, et talibus. " Erant mecum, " in Ecclesiis, sed non in fide formata, et charitate, et spe, sine quibus non potest quis placere Deo. De fide, ad Hebr. XI, 6 : Sine fide impossibile est placere Deo. De charitate, I ad Corinth. XIII , 3 : Charitatem autem non habuero, nihil sum. De intermedia spe nulli dubium : qui enim desperat, totum perdit. Exemplum de Cain (Genes. IV, 13 et seq.).

Vel, " inter multos., " vocatos, " erant mecum, " palea cum grano in multitudine magna. Eccle. I, 15 : Stuliorum infinitus est numerus. Et nota Glossam : " De uno enim semine. " Et concludo, Matth, xiii, 30 : Colligite zizania, et alligate in fasciculos ad comburendum, triticum autem congregate in horreum meum.

" Exaudiet Deus. " Hic secundum, in quo praenuntiato quid fiet bonis, subjungitur de malis, et dicuntur duo. Primo, praenuntiatio eorum quae illis futura sunt. Secundo, conversio Prophetae in Deum, tamquam volentis effugere miserias illorum, ibi, " Ego autem sperabo. " Et est ultimum versum Psalmi.

Item, in prima duo. Primo, quid eis futurum sit in praesenti. Secundo, quid in futuro, ibi, " Tu vero Deus deduces. "

In prima duo. Primo, paena. Secundo, ut monstretur quod digni sunt, subjungitur culpa, ibi, " Non illis commutatio. "