Albert the Great, Commentarii In Psalmos

Dicit ergo : Sic conculcor, et incessanter, et etiam inimici mei, non meo merito, sed quia inimici mei tantum, " conculcaverunt me. " Augustinus : " Uva " conculcatur, premitur a diabolo. Sed " haec uva sterilis non est. " Item, idem Augustinus : " Plane conculcavit, sed. " quid erit ? Uva eram, vinum ero, "Inimici etiam quibus Deus multa bona contulit, et sola malitia persequuntur, et conculcant, sunt praelati et pastores mali, qui pauperes opprimunt et affligunt. Jerem, XII, 10 : Pastores multi demoliti sunt vineam meam, conculcaverunt partem meam. " Quoniam multi. " Quasi diceret : Miserere, et necesse est, quia non solum perversitas in persequentibus, imo " quoniam multi bellantes adversum me. " Infra, in Psal. lxviii, a : Multiplicati sunt super capillos capitis mei qui oderunt me graiis. Eccle. I, 15 : Stultorum infinitus est numerus.

" Ab altitudine dici. " Hic tertium, in quo praemissa oratione, et orandi necessitate, subjungitur persuasio ut exaudiatur, et sunt tria per quae persuadet. Pri- mo, quia in alterum spem non posuit. Secundo, quia ad ipsum solum refert, quidquid habet boni, ibi, " In Deo laudabo sermonem. " Tertio, quia sperans in Deo omnem afflictionem despicit, ibi, " In Deo speravi. "

In prima duo. Primo, quod non timebit humanam altitudinem. Secundo, quod in Domino habebit spem, ibi, " Ego vero. "

Ait ergo : Sic rogo hac necessitate compulsus, et exaudire debes, quia cc ego timebo ab altitudine, " non aeternitatis, sed diei qui cito transit. Quasi diceret : Altitudo humana est altitudo diei, propter brevitatem. Eccli. x, 11 et 12 : Omnis potentatus brevis vita. Et infra : Rex hodie est, et cras morietur. Et propter apparentiam exteriorem et gloriam. Jerem. xvii, 16 : Diem hominis non desideravi : tu scis. Job, iii, 3 : Pereat dies in qua natus sum. Propter prosperitatem quae in ea est, etiam dies dicitur in Psal, cxx, 6 : Per diem sol non uret te, neque luna per noctem. Ego vero quantumcumque timeant alii hanc altitudinem, " in te sperabo, " quia spes reddit fortiorem. Isa. xl, 31 : Qui sperant in Domino, mutabunt fortitudinem. Ad Hebr. VI, 18 et 19 : Ut... fortissimum solatium habeamus, qui confugimus ad tenendam propositam spem : quam sicut anchoram habemus animae tutam et firmam. Item, quia facies sentire tuam dulcedinem. Thren. III, 25 : Bonus est Dominus sperantibus in eum, animae quaerenti illum. Item, quia jam praebes mihi beatitudinem. Prov. XVI, 20 : Qui sperat in Domino, beatus est. Hanc litteram non mutato sensu, sed ordinatione modica, legit aliter Glossa sic : " Quoniam multi bellantes adversum me " sunt, timebo ego ab altitudine diei ? " non vere, sed, in te sperabo ego. " Aliam litteram ponit Augustinus in Glossa, et legit ipsam multipliciter, et plana est lectura intuenti Glossas.

" In Deo laudabo sermones meos. " Hic secundum, in quo promittit se omnia in Christum relaturum. Quasi diceret : Sic sperabo, et etiam sermones meos, a me scilicet prolatos, et qui maxime videntur esse : " Laudabo, " non in suo nitore et decore, " sed in Deo. " Eccli, IV, 28: Non abscondas sapientiam tuam in decore suo. Vult enim Deus sermones impolitos, non ex decore ornatos. Exod. xx, 25 : Si altare lapideum feceris mihi, eloquium ex Scripturae sententiis collectum, non aedificabis illud de sectis lapidibus, non in sublimitate auditoribus incomparabili : magis enim diligit Deus ruditatem. Isa. II, 4 : Conflabunt gladios suos in vomeres, et lanceas suas in falces. Et recte si laudantur sermones, in eo sunt laudandi, et opera, et cogitationes. II ad Corinth, IV, 7 : Quid habes quod non accepisti ? 11 ad Corinth. III, 5 : Non quod sufficientes simus cogitare aliquid a nobis, quasi ex nobis : sed sufficientia nostra ex Deo est. Sap. VII 16 : In manu illius sumus, et nos, et sermones nostri.

" In Deo speravi. " Hic tertium, scilicet quod contemnit omnia illata ab homine : et dicuntur duo. Primo, causam contemptus tangit. Secundo, ipsum contemptum subjungit, ibi, " Non timebo. "

Dicit enim : Sic in Deo solo sperabo, ad ipsum referam omne. Et ex quo " in Deo speravi, non timebo quid faciat mihi caro, " homo scilicet vilis et fragilis, et cito sicut caro transiens. Isa. xl, 6 : Omnis caro faenum, et omnis gloria ejus quasi flos agri. Et ob hoc non timenda a sperante in Domino. Isa. LI, 12 : Quis tu ut timeres ab homine mortali, et a filio hominis, qui quasi faenum ita arescet ? Ecce caro. I Mach. II, 62 et 63 : A verbis viri peccatoris ne timueritis : quia gloria ejus stercus, et vermis est: hodie extollitur, et cras non invenietur.

" Tota die verba. " Hic est secunda pars Psalmi, in qua ostendit conversionem inimicorum per patientiam et orationem suam. Unde tria dicuntur. Primo, ostensio patientiae per memorationem illorum quae sustinuit ab inimicis. Secundo, inimicorum salus gratissima sine aliquo ipsorum merito, ibi, " Pro nihilo salvos. " Tertio, lacrymosa oratio et fructuosa pro ipsis convertendis et salvandis, ibi, " Deus viam meam. "

In prima duo, secundum duo mala quae inferunt. Primo, detestatio doctrinae suae. Secundo, contra ipsum machinatio, ibi, " Adversum me omnes cogitabant. "