CAVELLI AD LECTOREM INSTRUCTIO QUID IN EDITIONE SUA PERFECERIT.
Alia opinio tenet eamdem conclusionem. Sed ponit cum hoc Theologiam esse simpliciter unum habitum.
(a) Contra primum articulum arguo primo sic:
In primo ergo articulo principali tria principaliter ostendam.
Ostenso (a) de intelligere se et velle se intelligere velle intelligere velle intelligere A A,
Ostensis (a) igitur his praeambulis arguo infinitatem quatuor viis.
(a) Quantum ad secundam viam arguitur sic :
Ista opinio (a) ponit tres articulos, quos non credo esse veros.
Ad argumenta quae probant (a), quod non sunt tantum in Deo duo principia productiva.
(a) Ad secundam quaestionem, cum quaeritur de Trinitate personarum in divinis :
Contra 5. Metaph. Metaphysica est Theologia de Deo ergo, etc.
Contra istam (a) univocationem entis arguitur multipliciter.
Quantum (a) ad tertium articulum, ex istis respondendum ad illas tres rationes.
respectu suarum operationum, et dat pulcnerrimam et variam doctrinam.
Pro tertia (a) et quarta opinione non sunt argumenta adducta, ad quae oporteat respondere.
Ad auctoritatem (a) Philosophi 3. de Anima, quod intelligere pati, quale,
QUAESTIO I. Utrum Deus sit summe simplex?
QUAESTIO II. Utrum aliqua creatura sit simplex ?
QUAESTIO III. Utrum Deus sit in genere?
Ad argumenta (a) pro secunda opinione.
(a) Ad argumenta posita pro Philosophis.
Ad tertium dubium (a) dicitur, quod natura agit per impressionem, sicut intellectus, non voluntas.
Ad illa (b) quae secundo modo videntur esse contra eam, responderet discurrendo per ordinem.
Ad rationes pro secunda opinione (h) respondetur.
Oppositum, Hilarius 2. de Trinit. Similitudo sibi ipsi non est.
Ad argumenta (a) principalia per ordinem.
Ad istam (a) quaestionem dico,
Hic dicitur (a) ab Henrico .6 quodlib. quaest. 3. cujus oppositum manifeste quaere quodlib. quaest.
Scholium.
Etsi Catholici omnes conveniant in eo quod Deus certo omnia futura sciat, tamen controversia est magna, unde est quod haec sciat potius quam opposita. Prima sententia est D. Bonaventurae, quod certitudo hujus scientiae est propter ideas, quae repraesentant ideata, etiam secundum omnem rationem et habitudinem extremorum in eis. Hanc refutat Scotus primo, complexio contingens non scitur ex terminis. Secundo, ideae naturaliter repraesentant, ex d. 35. Tertio, eodem modo repraesentant possibilia ac futura, si secludas voluntatem per quam haec differunt.
Circa istas quaestiones ponitur certitudo divinae scientiae respectu omnium, quantum ad omnes conditiones existentiae, propter ideas quae ponuntur in intellectu divino, et hoc propter perfectionem earum in repraesentando, quia repraesentant illa quorum sunt, non solum secundum se totum, sed etiam secundum omnem rationem et habitudinem extremorum ; et ita in intellectu divino sunt ratio sufficiens, non tantum simpliciter apprehendendi illa ideata, sed etiam apprehendendi omnem unionem illorum, et omnem modum ipsorum ideatorum pertinentem ad existentiam eorum.
Contra, rationes cognoscendi terminos alicujus complexionis non sufficienter causant notitiam illius complexionis, nisi illa nata sit cognosci ex terminis. Complexio autem contingens non est nata cognosci ex terminis, quia tunc non tantum esset necessaria, sed etiam prima et immediata ; ergo rationes cognoscendi terminorum, quantumcumque perfecte repraesentent eos, non sunt sufficientes causae cognoscendi illam complexionem contingentem.
Praeterea, ideae mere naturaliter repraesentant illud quod repraesentant, et sub naturali ratione sub qua aliquid repraesentant. Quod probatur ex hoc, quia ideae sunt in intellectu divino ante omnem actum vo- luntatis divinae, ita quod nullo modo sunt ibi per actum voluntatis divinae ; sed quidquid naturaliter praecedit actum voluntatis, est mere naturale. Accipio igitur duas ideas extremorum, quae repraesentantur in eis, puta hominis et albi, quaero, aut istae ex se repraesentant compositionem istorum extremorum, aut divisionem, aut utrumque.
Si tantum compositionem, ergo naturaliter cognoscit illam, et ita modo necessario, et per consequens nullo modo cognoscit divisionem ; eodem modo si tantum repraesentant divisionem ; si utrumque, igitur Deus per istas nihil novit, quia scire contradictoria esse vel esse vera, nihil est scire.
Praeterea, eodem modo sunt ideae possibilium non futurorum sicut futurorum, quia differentia ista possibilium non futurorum a futuris, non est nisi per actum voluntatis divinae ; ergo idea futuri possibilis non magis repraesentat ipsum futurum esse quam idea possibilis non futuri.
Praeterea, non magis repraesentabit idea futuri ipsum ponendum esse in hoc nunc quam in illo.