MEMBRUM V.

Utrum peccatum primorum parentum fuerit remediabile, cum peccatum Angelorum fuerit irremediabile ?

Quinto quaeritur, Utrum Angelus irremediabiliter peccavit, homo autem remediabiliter ? ratione dicti Augustini, ubi supra.

Videtur, quod sic: quia

1. Quanto habilior fuit homo ad suggestionem, tanto facilior est ad veniam: ergo licet Angelus peccasset irremediabiliter, tamen homo non peccavit irremediabiliter.

2. Adhuc, Augustinus in libro II de Libero arbitrio: " Factum est, ut culpa hominum susciperet emendatoriam paenam potius quam interfectoriam: ut cui se diabolus ad imitationem superbiae prae- buerat ad culpam, ei se Deus ad imitationem humilitatis praeberet ad veniam, "

3. Adhuc, Magister in libro II Sententiarum, distinct. XXI, cap. Praeterea angelica, rationem ponit quare remediabile sit peccatum hominis: et inducit Augustinum in Enchiridion sic dicentem: " Placuit universitatis creatori et moderatori, ut quoniam non tota multitudo Angelorum Deum deserendo perierat, ea quae perierat, in perpetua perditione remaneret: quae autem cum Deo illa deserente perstiterat, de sua certissime cognita semper felicitate gauderet. At vero rationalis creatura quae in hominibus erat, quoniam peccatis atque suppliciis (in primo homine in quo tota erat) tota perierat, ex parto poterat reparari, unde angelicae societati suppleretur quod ruina illa minuerat: hoc enim promissum est Sanctis, Matth. xxii, 30, quod erunt aequales Angelis Dei in caelis. "

4. Adhuc, Isidorus, in libro de Trinitate: " Homo post peccatum ideo revertitur ad veniam, quia ex lutea materia pondus traxit infirmitatis: et ideo pro infirma carnis conditione reditus patet homini ad salutem. "

Contra:

1. Peccatum fit tribus modis: ex infirmitate, et ignorantia, et certa malitia. Et, sicut dicit Isidorus in libro II de Summo bono. " Gravius peccatur ex infirmitate quam ex ignorantia, gravissime ex certa malitia . " Sed Adam non. peccavit ex infirmitate, cum nulla infirmitas fuerit in eo, sicut probat Magister per verba Augustini in libro II Sententiarum, distinct. XXII, cap. His autem opponi solet. Nec ex ignorantia: quia infirmitas et ignorantia paenae sunt peccati, ut dicit Augustinus: et ante peccatum non fuit paena peccati. Videtur ergo, quod peccavit ex certa malitia:

sed peccatum ex certa malitia est peccatum in Spiritum sanctum: et de hoc dicitur, Matth. xii, 32, quod non remittetur, neque in hoc saeculo, neque in futuro. Ergo videtur, quod peccavit irremissibili peccato.

2. Adhuc, Augustinus in libro de Mirabilibus sacrae Scripturae: " Angelus quia de sublimissimo statu naturae cecidit, resurgere non potuit. " Ergo a simili cum Adam de sublimissimo statu naturae suae cecidit videtur quod ad veniam resurgere non debuit.

Solutio. Dicendum quod Catholica fides est, quod homo peccavit remediabiliter, et Angelus irremissibiliter. Et hujus assignantur duae causae ab Augustino. Una est, quia alio suadente peccavit, ideo alio reducente veniam consequi potuit. Secunda est, quia tota natura humana in Adam corrupta fuit: et ideo nisi repararetur ex parte, plus potuisset peccatum ad corruptionem quam gratia ad redemptionem: quia nec ruina angelica fuisset reparata, nec homo pervenisset ad finem ad quem creatus est. In praehabitis enim determinatum est per verba Augustini, quod factus est ut Deo frueretur: ad quod non pervenisset nisi reparatus esset, et sic in vanum creatus esset: et hoc non convenit sapientiae divinae quae nihil creat in vanum.

Ad primum dicendum, quod Adam non peccavit ex certa malitia, sed peccavit ex infirmitate, et aliquo modo ex ignorantia. Ex infirmitate scilicet carnis: caro enim sua fuit corruptibilis aliquo modo corruptione naturali, non poenali, de qua dicitur, Sapient, ix, 15: Corpus quod corrumpitur, aggravat animam, et terrena inhabitatio deprimit sensum multa cogitantem. Peccavit etiam aliquo modo ex ignorantia: quia, sicut in praehabitis determinatum est in quaestione de origine illius peccati, cum videret mulierem ex tactu ligni non statim esse mortuam, in hoc decipi potuit, ut dicit Augustinus, quod putavit esse veniale quod erat mortale: et sic aliquo modo fuit ex ignorantia, licet non simpliciter. Et ideo peccatum suum in Spiritum sanctum non fuit, nec fuit contra bonitatem in qua peccata omnia remittuntur.

Ad aliud dicendum, quod est sublimissimus status in genere, et est sublimissimus status simpliciter. Sublimissimus status simpliciter naturae creatae, est naturae intellectualis, spiritualis, et incorruptibilis: et ab illo cecidit Lucifer. Sublimissimus autem status in genere, est status innocentiae, in qua nec culpa, nec poena depressit naturam: qui sublimissimus dicitur respectu status peccati, in quo, sicut dicit Apostolus, ad Roman. viii, 10, corpus mortuum est propter peccatum, hoc est, necessitati mortis addictum. Et ab illo cecidit Adam. Et ideo sicut dicit Magister in libro II Sententiarum, distinct. XXI, cap. Porro sciendum: " Homo quia inclinans ad peccatum intus non habuit, sed extra tantum, et ideo facile resistere potuit, gravius plecti debuit, sed irremissibiliter non peccavit. "