Albert the Great, Summa Theologiae

1. Ubi est necessitas, ibi non est libertas, In Angelis tam bonis quam malis est necessitas, in malis ad malum, in bonis ad bonum: mali enim non possunt eligere bonum, nec boni possunt eligere malum. Ergo videtur, quod necessitatem habent, et non libertatem. Et idem est de confirmatis in patria, et damnatis in inferno.

2. Adhuc, Liberum arbitrium, ut dicit Damascenus, est libera electio eorum quae ex consilio et inquisitione per sententiam definitivam determinata sunt. Talis autem determinatio non est in confirmatis vel in bono, vel in malo: adstricti enim sunt ad unum. Ergo videtur, quod, non sit in eis facultas liberi arbitrii,, ut scilicet pro arbitrio liceat eis eligere quod volunt

3. Adhuc, Augustinus in libro XXIV de Civitate Dei ait: " Sicut prima immortalitas quam peccando Adam perdidit, fuit posse non mori: ita primum arbitrium fuit, posse non peccare, novissimum, non posse peccare . ''" Confirmati ergo sancti et Angeli sive in bono sive in malo, liberum arbitrium habent non flexibile, sed de necessitate obligatum ad unum. Cum ergo de ratione liberi arbitrii sit quod sit flexibile ad utrumlibet, videntur non habere liberum arbitrium.

Contra:

1. Magister in libro II Sententiarum,, distinct. XXV: " Angeli et sancti qui jam feliciter cum Domino vivunt, atque ita gratia beatitudinis confirmati sunt ut ad malum nec flecti velint nec possint, libero arbitrio non carent. " 2, Adhuc, Augustinus in Enchiridion: " Sic oportebat primum hominem fieri, ut bene velle posset et male. Postea vero sic erit ut male velle non possit: nec ideo carebit libero arbitrio , " Ergo videtur, quod sancti et Angeli confirmati habent liberum arbitrium.

3. Adhuc, Quod naturaliter inest ut potentia animae non spoliatur per peccatum: quia peccatum naturalia non spoliat, sed vulnerat, sicut dicit Glossa super illud Lucae, x, 30: Qui etiam despoliaverunt eum,, et plagis impositis abierunt, semivivo relicto. Ergo videtur, quod damnati in inferno per peccatum non amiserunt liberum arbitrium: multo minus ergo in beatitudine confirmati ex confirmatione amiserunt liberum arbitrium, sed potius liberius habuerunt. 4. Adhuc videtur per verbum Dionysii in libro de Divinis nominibus, ubi sic dicit de daemonibus: " Data illis naturalia dona nequaquam ea mutata esse dicimus, sed sunt integra et splendidissima, quamquam ipsi non videant, claudentes suorum boni inspectivas virtutes . " Liberum autem arbitrium est de datis naturalibus, sicut paulo ante habitum est, quod hoc fuit adjutorium primo homini in conditione datum.

Solutio. Dicendum, quod tam in damnatis quam in beatis est liberum arbitrum, maxime secundum illam definitionem liberi arbitrii quam Magister ponit in illo capitulo: Jam vero ad propositum redeamus. Ubi dicit, quod " Philosophi definientes liberum arbitrium, dixerunt, liberum arbitrium est liberum de voluntate judicium. " In damnatis enim et in confirmatis voluntas libera est ab omni coactione et aequaliter, dum. nihil est quod compellat vel damnatos ad malum, vel beatos ad bonum: sed solus status exigit ut beati velint bonum, et non possint velle malum: et damnati velint malum, et non possint velle bonum: sine tamen coactione tam isti quam illi volunt quod volunt: non enim sunt in statu, merendi vel demerendi, sicut dicit Damascenus: sed sunt in statu praemii in quo recipiunt quod meruerunt.

Ad trimum ergo dicendum, quod non habent necessitatem coactionis quae sola impedit libertatem, sed sicut dictum est, habent necessitatem confirmationis, que est secundum exigentiam justitiae divinae: et haec nihil tollit de libertate.

An aliud dicendum, quod ex facultate liberi arbitrii eligunt quod volunt: et quod adstricti sunt ad unum sive bonum sive malum, ex ordine divinae justitiae est, quae non impedit libertatem.

Quatuor quae adducuntur in contrarium, concedenda sunt, et procedunt secundum dicta Sanctorum.